Toυ Α. Βικέτου

Στην τελική φάση της ανέγερσης του βρίσκεται ο ναός του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ , του αγαπημένου Αγίου των Ρώσων και όχι μόνον στο ομώνυμο Ησυχαστήριο της Σκουριώτισσας, στην Κύπρο.

Ο ναός , ο οποίος θα φέρει τρούλο, χτίζεται με πέτρα της Ανώγυρας κατά το πρώτυπο του ναού της Μονής του Αγίου Χρυσοστόμου Κουτσοβέντη στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Στο Ησυχαστήριο  της Σκουριώτισσας  εγκαταβιώνει από το 2002 ο Ρώσος αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Γκορέλοβ.  Εντός του Ησυχαστηρίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Όσιο Σεραφείμ και σε αυτό θησαυρίζεται μικρό τεμάχιο από το λείψανο  του. Ο Μόρφου Νεόφυτος επεσήμανε ότι ο Όσιος Σεραφείμ εξέφραζε εν πλήρει χαρά το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού σε κάθε επισκέπτη του, τον οποίο υποδεχόταν στο ταπεινό κελί του με την προσφώνηση «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Επίσης, σημείωσε ότι η παρουσία του Ρώσου αρχιμανδρίτη και αγιογράφου Αμβροσίου στην Κύπρο τονίζει την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Για τον Άγιο Σεραφείμ ο π. Αμβρόσιος μας είπε επιγραμματικά: « όλη η Ρωσία τον έχει  για πατέρα και  για προστάτη της, από  τους άρχοντες ως την πιο φτωχή οικογένεια».  Ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος θεωρείται ως ένας από τους πιο διακεκριμένους σύγχρονους αγιογράφους της Ορθοδοξίας. Ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος είχε πει προ ετών στον Μητροπολίτη Μόρφου ότι τη λύπη του για τη μη επάνοδο από τη Γαλλία στη Ρωσία του π. Αμβροσίου τη μετριάζει το γεγονός ότι «τον κέρδισε η αγιότοκος Εκκλησία της Κύπρου».

Ο π. Αμβρόσιος, ο οποίος εγκατέλειψε τον αθεϊσμό, που είχε διδαχθεί στο σχολείο στα παιδικά του χρόνια -όπως κάθε παιδί της Κομμουνιστικής Ρωσίας- και εισήλθε αρχικά στις τάξεις των μοναχών στο μοναστήρι Πσκοβ-Πετσέρσκαγια. Ελκύει τους  ανθρώπους με την πραότητα του, όπως και με την ομορφιά της τέχνης του. Ο π. Αμβρόσιος αγιογραφεί σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο.  Επανέφερε στον τόπο μας την κομνήνεια τέχνη του 12ου  αιώνα, μια τέχνη την οποία συναντάμε σε πολλά μνημεία της Κύπρου, (π.χ. Παναγία του Άρακα, Παναγία της Ασίνου, Άγιο Ιωάννη Λαμπαδιστή κ.α.). Το κυριότερο δε, είναι ότι εμπνέεται από τον 12ο αιώνα, και δεν τον μιμείται, συνθέτοντας έτσι μια τέχνη εκκλησιαστική, με συγχρόνους τρόπους και εκφράσεις. Παράλληλα παραδίδει την ιερή τέχνη αυτή σε όποιο το επιθυμεί να τον συμβουλευτεί.  Ο π. Αμβρόσιος επισημαίνει ότι η αγιογραφία είναι τέχνη λειτουργική και ότι για να γίνει κάποιος καλός αγιογράφος δεν αρκεί το ταλέντο, αλλά κυρίως απαιτείται να ζει πνευματική ζωή και να προσεύχεται. Επίσης, σημειώνει ότι ο αγιογράφος δεν πρέπει μέσω της τέχνης του να προβάλει τον εαυτό του και φέρνει ως παράδειγμα τους παλαιούς αγιογράφους , οι οποίοι από ταπείνωση  δεν τολμούσαν να υπογράψουν τα έργα τους. 

Ο άγιος Σεραφείμ

Ο Άγιος  Σεραφείμ του Σαρώφ, κορυφαία μορφή της πνευματικότητας της Εκκλησίας της Ρωσίας, υπήρξε μεγάλος ασκητής και ερημίτης. Γεννήθηκε στην πόλη Κούρσκ της Ρωσίας από θεοσεβείς και εύπορους γονείς. Δέκα επτά ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και κατέληξε σε μια Μονή στην έρημο του Σαρώφ. Στα 27 του 1786 έγινε μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Μετά ενάμιση χρόνο έγινε ιεροδιάκονος και το 1793, 35 χρονών, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή πνευματική ασκητική ζωή, σε ασκητήριο βαθιά στην έρημο του Σάρωφ. Για τους υψηλούς του αγώνες και τη θεάρεστη ζωή του, αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας. Δίδαξε και έφερε στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, η απέραντη αγάπη που έτρεφε στα πλάσματα του Θεού και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, καθώς επίσης και η χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Βρέθηκε νεκρός στο κελί, γονατισμένος με σταυρωμένα τα χέρια σε στάση προσευχής και με προσηλωμένα τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου την Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 74 ετών. Και μετά τη μακάρια κοίμησή του, ο όσιος Σεραφείμ επιτελούσε θαύματα και θεράπευε όλους, όσοι με πίστη απευθύνονταν σ’ αυτόν. Στις 19 Ιουλίου 1903, έγινε πανηγυρική ανακήρυξή του σε Άγιο. Συγκλονιστικό γεγονός για τη Ρωσία υπήρξε η εύρεση, μετά την εξαφάνιση της από το Κομμουνιστικό καθεστώς, της σορού του, το 1990, και η μεταφορά της στη γυναικεία Μονή του Ντιβέγιεβο, την οποία ο Όσιος είχε υπό την πνευματική του καθοδήγηση και προστασία. Τα λείψανα του αποτελούν το μεγαλύτερο κειμήλιο της Εκκλησίας της Ρωσίας.

*Δημοσιεύτηκε στην εφ. Φιλελεύθερος  στις 31.12.2013