Εὑρισκόμενοι μικρὸν πρὸ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, κατὰ τὴν ὁποία πάντοτε βιώνουμε ἰδιαιτέρως τὸ Πάθος ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, φέτος δυστυχῶς οἱ συνθῆκες, τὶς ὁποῖες βιώνουμε εἶναι τραγικὲς γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανούς, ἀφοῦ λειτουργοῦμε τοὺς ναούς μας χωρὶς πιστούς.

Εὐχόμεθα νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ ἐπιτραπεῖ αὐτὲς τὶς προσεχεῖς ἡμέρες νὰ ἔχουμε θεαματικὰ ἀποτελέσματα πρὸς τὸ καλύτερον, οὕτως ὥστε ἡ Κυβέρνησή μας νὰ ἐπιτρέψει νὰ τελέσουμε τὶς Ἀκολουθίες μας καὶ μὲ τὴν παρουσία καὶ τῶν πιστῶν μας.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ πρέπει νὰ προσέξουμε καὶ ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ὁ στόχος μας εἶναι νὰ ἐργαστοῦμε συλλογικὰ ὅλοι μας καὶ νὰ συμβάλουμε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας, ἡ ὁποία αὐτὲς τὶς μέρες θλίβεται ἐξαιτίας τῆς κατάστασης ποὺ ἐπικρατεῖ, ὥστε ἡ πανδημία ποὺ ἐνέσκηψε νὰ τερματίσει τὴν ἐξάπλωσή της τόσο στὸ μαρτυρικὸ νησί μας, ὅσον καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο.

Πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τρεῖς λόγους:

Ὁ πρῶτος λόγος γιὰ νὰ μὴ θρηνήσουμε ἄλλες ζωὲς ἀδελφῶν μας ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἀσθένειας.

Ο δεύτερος λόγος γιὰ νὰ μπορέσουμε τὸ συντομότερο δυνατόν, ὡς Χριστιανοί, νὰ τελοῦμε τὰ θρησκευτικά μας καθήκοντα καὶ νὰ μετέχουμε τῶν ἀκολουθιῶν ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας.

Και τέλος, ὁ τρίτος λόγος γιὰ νὰ προλάβουμε μίαν μεγάλων διαστάσεων οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία θὰ φέρει πολλὰ ἀδιέξοδα, θὰ χάσουν τὶς ἐργασίες τους, θὰ πτωχεύσουν καὶ θὰ πεινάσουν πολλοὶ ἀδελφοί μας. Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση, οὔτε τὸ Κράτος, οὔτε ἡ Ἐκκλησία, οὔτε κάποια ἄλλη δύναμη θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ὅλη δυσχερὴ αὐτὴ κατάσταση. Καὶ γι’ αὐτὸ ἐπαναλαμβάνω ὅτι, πρέπει ὅλοι νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ μέγεθος τῶν συνεπειῶν τῆς πανδημίας καὶ νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ τὸ καλό ὄχι μόνο τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν μας καὶ τοῦ τόπου μας.

Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι, πολλοὶ ἀδελφοί μας ἐλέγχονται συνειδησιακὰ μὲ τὰ ἑξῆς «Δὲν θὰ μετάσχω στὸ Μυστήριο τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου τῆς Μεγάλης Τετάρτης; Δὲν θὰ ἐκκλησιαστῶ καὶ νὰ κοινωνήσω τὴν Μεγάλη Πέμπτη; Δὲν θὰ συμμετάσχω στὸ Πάθος, τὴν Σταύρωση, τὴν Ἀποκαθήλωση τοῦ Κυρίου μας κατὰ τὴ Μεγάλη Παρασκευή; Δὲν θὰ γίνω μέτοχος τοῦ ἐνθουσιασμοῦ μὲ τὸ «Ἀνάστα ὁ Θεός» κατὰ τὸ Μεγάλο Σάββατο; Καὶ τέλος, δὲν θὰ κοινωνήσω τῆς ἄφατης χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ὁ Ὁποῖος νίκησε τὸν θάνατον διὰ τοῦ δικοῦ Του θανάτου;»

Ἀδελφοί μου,

Ἔχετε θάρρος καὶ μὴ λιποψυχεῖτε! Τὸ γεγονὸς ὅτι στερούμεθα ὅλα τοῦτα μᾶς στενοχωρεῖ ὅλους ἀφόρητα.

Αὐτὸς ὅμως ποὺ ἔχει ἀληθινὴ καὶ γνήσια πίστη στὸν Θεὸ μπορεῖ καὶ προσεύχεται ὅπου καὶ ἄν εὑρίσκεται. Εἴτε στὸ σπίτι περιορισμένος, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς τώρα τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες, εἴτε στὶς σπηλιές, στὶς ἐρήμους καὶ στὰ βουνά, ὅπως οἱ ἀσκητὲς καὶ ὅσιοί μας, οἱ ὁποῖοι ὄντας ἐρημοπολίτες ἔγιναν οὐρανοπολίτες, κοινωνοῦσαν διὰ τῆς προσευχῆς τους μὲ τὸν Χριστὸ καὶ γεύονταν καὶ ἀπολάμβαναν τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου, χωρὶς νὰ βρίσκονται μέσα στὸν ναὸ καὶ νὰ μετέχουν στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἄν πραγματικὰ ἀγαποῦμε τὸν Θεὸ καὶ κατ’ ἐπέκταση τὸν συνάνθρωπό μας, ποὺ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, στόχος μας πρέπει νὰ εἶναι ὁ τερματισμὸς τῆς πανδημίας στὸν τόπο μας.

Εὐχέτης πάντων ὑμῶν

† ο Κύπρου Χρυσόστομος