Χαράλαμπος Μπακιρτζής, Διευθυντής του Ιδρύματος Αναστάσιος Γ. Λεβέντης, ιερός ναός Αγίου Παντελεήμονος, Λευκωσία, 6 Αυγούστου 2021

Τα Ιδρύματα Α. Γ. Λεβέντη και Αναστάσιος Γ. Λεβέντης αποχαιρετούν σήμερα με αισθήματα βαθύτατης θλίψης τον αλησμόνητο συνεργάτη και φίλο Άντη Πενταγίτη και εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στην κυρία Αυγή Πενταγίτη και τα παιδιά τους.Ο Άντης Πενταγίτης γεννήθηκε πριν 83 χρόνια, το 1938, στου Μόρφου, όπου φοίτησε στο Αρρεναγωγείο, στην Ελληνική Σχολή, στο Διδασκαλικό Κολλέγιο και τη Γεωργική Σχολή Μόρφου, που είχε ιδρυθεί για την επιμόρφωση των γεωργών σε γεωργικά θέματα.

Ξεκίνησε την υπηρεσία του στο Τμήμα Γεωργίας στη δεκαετία του 1950. Οι γεωπόνοι τότε με επιστημονικές γνώσεις ήταν ελάχιστοι και οι ανάγκες μεγάλες. Ο Άντης φοίτησε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, και το Τμήμα Γεωργίας εκτιμώντας την  επιμέλεια και την εργατικότητά του τον έστειλε για μετεκπαίδευση με υποτροφία στο Μονπελιέ της Γαλλίας και αργότερα στην Ιταλία. Σπούδασε επίσης Αγροτική Μηχανολογία για δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τουσόν. Ωθούμενος από βαθύ αίσθημα ευθύνης, αλλά και φιλοπατρίας και νοσταλγίας, θα έλεγα, δεν δέχθηκε προτάσεις να παραμείνει στις ΗΠΑ και επέστρεψε στη γενέθλιο γη για να εργαστεί στο Τμήμα Γεωργίας, στην Ανάπτυξη Υδάτων, ένα πρωτοπόρο την εποχή εκείνη Τμήμα με ξακουστό έργο το φράγμα του Μόρφου (1962) και την προστασία των υπογείων υδάτων.

Απόφοιτος της Γεωργικής Σχολής Μόρφου και εργαζόμενος από τα 18 του χρόνια στην Κεντρική Πειραματική Έπαυλιν Μόρφου είχε διδαχθεί ότι η δουλειά του γεωπόνου είναι έξω στο αγρόκτημα και όχι μέσα στο γραφείο και ότι η διαφώτιση και καθοδήγηση των γεωργών μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια χωρίς την ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και εμπιστοσύνης μαζί τους.  Στην αρχή ασχολήθηκε με τη λαχανοπαραγωγή, και αργότερα,  μετά την Ανεξαρτησία (1960), ο Άντης έζησε την τεράστια ανάπτυξη στην πεδιάδα του Μόρφου με την καλλιέργεια εσπεριδοειδών και την εκπαίδευση των γεωργών στις νέες τεχνολογίες, που παρείχε  το  Κέντρο Γεωργικής Εκπαίδευσης. Η Κυβερνητική Έπαυλις Μόρφου είχε μετατραπεί σε τεράστιο φυτώριο. -  Είναι αυτά τα χρόνια, το 1965, που παντρεύτηκε στου Μόρφου την Αυγή, το γένος Ιακωβίδη.

Δεν είναι περίεργο ότι λόγω των γνώσεων, των εμπειριών, των ικανοτήτων, της υπευθυνότητας και του ευγενικού χαρακτήρα του, ο Άντης εκλήθη από τον Αναστάσιο και τον Χρίστο Λεβέντη, οι οποίοι διέποντο από τα ίδια φιλοπρόοδα αισθήματα,  να αναλάβει την ανάπτυξη φυτειών της οικογενείας Λεβέντη στη Νιγηρία και να διδάξει στους εντοπίους σύγχρονες τεχνολογίες γεωργικής παραγωγής. Δεν άργησε η εκτίμηση στο πρόσωπό του και η εμπιστοσύνη στην εργασία του να μετατραπεί σε σχέση αδιάρρηκτης φιλίας με τα μέλη της οικογένειας Λεβέντη.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ήλθε στην Στράκκα, όπου παρέμεινε έως την αφυπηρέτησή του, εργαζόμενος με προσήλωση στο καθήκον στην ανάπτυξη του αγροκτήματος και περήφανος για την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών και της ελιάς με πρωτοποριακές μεθόδους και την παραγωγή εκλεκτού ελαιολάδου.

Εγνώρισα τον Πενταγίτη στην Στράκκα: προσηνής, μειλίχιος, αθόρυβα εργατικός, ένας ευγενής άνθρωπος. Στο γραφείο του έβρισκα εκείνη την οσμή καλλιεργημένης γης, της κυπριακής γης, την οποία δια βίου θεράπευσε και η οποία σήμερα, εν αγάπη Θεού σε δέχεται.  

Θα μας λείπεις, αλησμόνητε φίλε Άντη Πενταγίτη, θα μας λείπεις όταν βρέχει παρηγοριά στην Στράκκα, θα μας λείπεις και όταν δεν βρέχει.