Εὑρισκόμεθα, χάριτι Θεοῦ, στὶς ἀπαρχὲς τοῦ ἔτους 2017 καὶ εἴμαστε ὅλοι μάρτυρες κοσμοϊστορικῶν γεγονότων σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς δύστηνης τούτης γῆς. Κι ἀνάμεσά τους, ἡ Ἑλλάδα μας νὰ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ μιᾶς συνολικῆς χρεωκοπίας καὶ ἡ Κύπρος μας νὰ παζαρεύεται σὲ πόλεις τῆς Ἑλβετίας. Καὶ μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ὁ ταπεινὸς καὶ χαρισματοῦχος δοῦλος τοῦ Θεοῦ Χατζηφλουρέντζος νὰ ἀναδεικνύεται μέγας παρηγορητὴς καὶ προφήτης τοῦ Γένους!

Ἀφότου κατὰ τὸν Ἰούνιο τοῦ 2014 προλογίσαμε τὴν πρώτη ἔκδοση τοῦ παρόντος βιβλίου, ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Χατζηφλουρέντζου προκάλεσε σὲ πολλοὺς ὀρθολογιστὲς γέλωτα καὶ θυμηδία. Σήμερα ὅμως, μὲ τὶς καλπάζουσες πολιτικὲς καὶ στρατιωτικὲς ἐξελίξεις, οἱ θεοφόρες προρρήσεις του εἶναι οἱ εἰδήσεις τοῦ μέλλοντός μας.

Ἡ περίπτωση τοῦ Χατζηφλουρέντζου δὲν ἀποτελεῖ μεμονωμένο γεγονός, ἀλλὰ πολυτίμητο κρίκο θαυμαστῆς ἁλυσίδας χαρισματικῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, ποὺ μόνο ἡ Ὀρθοδοξία ξέρει νὰ φανερώνει ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρόν. Ὁ Χατζηφλουρέντζος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ 1969. Μποροῦμε ἀνενδοίαστα νὰ ποῦμε πὼς ὁ προφητικός του λόγος συνδέει δύο μεγάλους ἁγίους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πλούσια κοσμημένους μὲ τὸ προφητικὸ χάρισμα: Τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ († 1779) καὶ τὸν ὅσιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη († 1994).

Ὁ αὐθεντικὸς προφητικὸς λόγος ὑπηρετεῖ διαχρονικὰ καὶ ἀδιαμφισβήτητα τὸ ποιμαντικὸ καὶ σωτηριολογικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, καθόσον ὁδηγεῖ τὸν πιστὸ στὸν φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ μετάνοια. Ἐὰν ὅμως κάποια προφητικὴ ρήση ὁδηγεῖ στὸν πανικό, τότε ὑπάρχει πρόβλημα: Εἴτε δηλ. δὲν εἶναι ἐκ Θεοῦ, ἀλλὰ ἐκφέρεται ἀπὸ ψευδοπροφῆτες - εἶδος πλανεμένων, ἤδη γνωστῶν ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη-, εἴτε, ἐὰν ἡ προφητεία εἶναι αὐθεντική, ὁ ἀκροώμενος τὴν προφητεία ἔχει ὁ ἴδιος πνευματικὸ ἔλλειμμα, γιατὶ δὲν καλλιεργεῖ τὴν πραγματικὴ μετάνοια καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.

Ἡ ἐποχή μας εἶναι κατεξοχὴν προφητική. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀγαπᾶ ἰδιαιτέρως τοὺς χαρισματικοὺς πιστούς, ποὺ δέχονται τὶς ἐκ Θεοῦ ἐλλάμψεις καὶ ἀποκαλύπτουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ μέλλοντα συμβαίνειν. Ἑπομένως, ἕνα ἐκ τῶν ἔργων ἡμῶν τῶν ἐπισκόπων εἶναι νὰ διακρίνουμε τὸ ψεῦδος ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, τὴν ἐκ Θεοῦ προφητικὴ ρήση ἀπὸ τὰ φληναφήματα τῶν ψευδοπροφητῶν.

Καὶ ἀπὸ τὴ θέση αὐτή, ταπεινὰ καταθέτουμε στὸν Ὀρθόδοξο κλῆρο καὶ τὸν λαὸ τὴν πεποίθησή μας ὅτι ὁ Χατζηφλουρέντζος εἶναι αὐθεντικὸ στόμα τῆς Ἐκκλησίας, θαυμαστὸς προφήτης τοῦ Γένους μας, διδάσκαλος τῆς μετανοίας καὶ «σημεῖον τῶν καιρῶν». Τὸ πρόβλημα σήμερα δὲν εἶναι νὰ πιστεύσουμε στὶς προφητεῖες τοῦ μακαριστοῦ τούτου Γέροντος, ἀλλὰ νὰ ζήσουμε τὴ μετάνοια ποὺ αὐτὸς εἶχε. Σ᾽ αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ κάθε ψυχή, ποὺ ἀγωνίζεται ἐν Χριστῷ, νὰ προσεύχεται. Καὶ αἰσθανόμαστε καύχηση ἐν Κυρίῳ, ποὺ ἡ Χριστοφίλητος νῆσος τῆς Κύπρου συνεχίζει μέχρι τοὺς χρόνους μας τὴ μακραίωνα παράδοση τῆς ἁγιοτοκίας. Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές.

Ὁ θεοφόρος αὐτὸς ἄνθρωπος, μὲ τὴ φώτιση ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός, ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 προεῖδε καὶ προεῖπε τὴ διαίρεση καὶ τὴ διχόνοια κλήρου καὶ λαοῦ τῆς Κύπρου, τὸ πραξικόπημα, τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων καὶ τὴν πολυχρόνια κατοχὴ τῆς σκλαβωμένης νήσου, ἡ παράταση τῆς ὁποίας μέχρι καὶ τὶς μέρες μας ὁδήγησε πολλοὺς ὀλιγόπιστους νὰ πεισθοῦν πὼς θὰ εἶναι μόνιμη κι ὁριστική. Εὔχομαι νὰ ἀξιωθοῦμε σύντομα νὰ ζήσουμε αὐτό, ποὺ ὁ Χατζηφλουρέντζος προλέγει: «Θὰ ἀργήσετε λίγο νὰ ἔρθετε πίσω (ἀπὸ τὴν προσφυγιὰ μετὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο). Ὅταν θὰ ἔρθετε πίσω, τότε θὰ εἶναι τὰ κλάματά σας. Τότε θὰ δώσει νόηση στὸν κόσμο ὁ Θεός, νὰ καταλάβει τὸν δρόμο τὸν ὀρθό, ποιός εἶναι. Πολλοὶ Τοῦρκοι ἀπὸ τὰ ἔργα τὰ καλὰ θὰ γίνουν χριστιανοί. Τούτη ἡ Παναγία καὶ τὶς πέτρες θὰ τὶς κάνει χριστιανὲς ἐκείνη τὴν ὥρα, ὄχι μόνο τοὺς ἀνθρώπους. Θὰ ἔρθει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Ὁ κόσμος θὰ περπατᾶ μὲ τὸ κεφάλι σκυφτό. Ἡ Κύπρος θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ μόνη της, χωρὶς νὰ τὴ βοηθήσει κανένας.»

Ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὰ προλέγει ὁ ταπεινὸς αὐτὸς γεωργὸς τῆς Μεσαορίας χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸν μεγάλο ὅσιο Γέροντα Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη! Κι αὐτό, γιατὶ ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀδιαλείπτως φωτίζει ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ἀναδεικνύοντάς τους ὁδοδεῖκτες στὴ σκοτοδίνη τῶν καιρῶν μας.

Καταλήγοντας, ἐκφράζουμε ἐκ νέου τὸν ἔπαινό μας πρὸς τὸν θεοφιλὴ συγγραφέα τοῦ παρόντος κ. Ἀντώνη Ἀντωνίου, καθὼς καὶ τὸν Γέροντα Παΐσιο μοναχὸ καὶ τὴν ἐκλεκτὴ συνοδία τῆς ἁγιορείτικης Καλύβης Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου τῆς Νέας Σκήτης, γιὰ τὴν ἐπιμέλεια καὶ ἐπανέκδοση τοῦ ψυχωφελοῦς τούτου βιβλίου, γιατὶ στὴν τρικυμιώδη ἐποχή μας προσφέρουν στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ πυξίδα διαχείρισης τῶν γεγονότων ποὺ ἄρχισαν, ἀλλὰ καὶ ἔρχονται.