Λουκά Αθανασιάδη, Φιλόλογου

Η σύγχρονη οχετολογία (πράγματι αδυνατώ να την ονομάσω δημοσιογραφία, γιατί θα αδικούσα τον όρο), με αφορμή την απροκάλυπτη πολεμική κατά της Ορθόδοξης Πίστης και παράδοσης στο πρόσωπο του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου, έλαβε πρόσφατα σημαντικές προσθήκες, για τις οποίες έχει να καυχάται.

 Σ᾽ αυτήν εντάσσονται και τα μαργαριτόπλεκτα κείμενα του Γιώργου Καλλίνικου, αρχισυντάτη του Φιλελεύθερου, της Δέσποινας Ψύλλου κ.ά., τους οποίους δεν γνωρίζω. Aυτοί, εμφανώς ψυλλιασμένοι, όπως και άλλοι πολλοί, προσπαθούν να ψελλίσουν άρθρα άναρθρα κατά τις απόψεις τους, που τελικά προδίδουν το ποιόν των ιδίων.

Σε περισπούδαστο άρθρο του ο κ. Καλλίνικου, με τον υψηλό τίτλο «Τα έμβρυα στο σεξ, τα παντελονάκια των κοριτσιών και οι μπούρδες του Φώτιου», σε μία προέλαση κινούμενη μεταξὺ χονδροειδούς αμάθειας και ημιμάθειας, καταφέρεται με τον χυδαιότερο τρόπο κατά του αγίου Μόρφου και του αρχιμανδρίτη Φωτίου Ιωακείμ, φανερά αποδεικνύοντας «καμένος» από το κείμενο του τελευταίου  —απάντηση προς τον Κυρηνείας κ. Χρυσόστομο— και τους λόγους του πρώτου. Η πρώτη μου πάντως ερώτηση είναι κατά πόσον ο κ. Καλ. δηλώνει πιστός ή άθεος (κηρυγμένος η ακήρυκτος, δεν έχει σημασία). Κι αν ισχύει το δεύτερο, το ερώτημα που αναφύεται είναι γιατί ασχολείται με τα της Πίστεως και της Εκκλησίας, τη στιγμή που αποδεικνύεται άσχετος. Κι αν το πρώτο, γιατί κάνει τον ειδήμονα, και ενοχλείται όταν οι κληρικοί μας θεολογούν για την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση.

Λέει ένας... μεσαιωνικός άγιος (νομίζω, κ. Καλ., ότι δικαιούται τον τίτλο, καθώς έζησε στα μέσα του 7ου αιώνα— και τα μέσα του κάθε αιώνα μπορούν να ονομαστούν μεσαίωνας), ότι άμα βρεις στο δρόμο σου μια ακαθαρσία (περιττώματα), μην την ανακατέψεις, αλλά σκέπασέ την για μην αυξήσεις τη δυσωδία της με το ξεσκάλισμά της. Βεβαίως εδώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσον οι ανθρώπινες ακαθαρσίες κατά τον... μεσαίωνα είχαν διαφορετικές ιδιότητες. Γι᾽ αυτό θα παρακαλούσα τον αρχισυντάκτη να μας εντοπίσει μια σχετική διαφωτιστική σύγχρονη «επιστημονική» μελέτη. Μέχρι να έχουμε την... παραπομπή του κ. Καλ., και παρά τους δισταγμούς μου να ασχοληθώ με τέτοια κείμενα, θα προχωρήσω χάριν του common sense.

Πραγματικά, κ. αρχισυντάκτη, θεωρώ πως είστε αυτεπαγγέλτως υποψήφιος  —χωρίς δηλαδή την ανάγκη εισηγητών— για Nobel Prize αμάθειας η ημιμάθειας (αντιλαμβάνομαι η κριτική επιτροπή θα έχει δυσκολία ποιό από τα δυό να σας απονείμει, γιατί με κάθε δίκαιο δικαιούστε αμφότερα). Μέχρι τότε (ελπίζω να μην είναι μακράν ο χρόνος απονομής), θα σας συμβούλευα να προμηθευθείτε ένα... μεσαιωνικό αλφαβητάριο της ελληνικής γλώσσας της α´ Δημοτικού (μεσαιωνικό: από εκείνα δηλ. που κυκλοφορούσαν στα μέσα του 20ού αιώνα). Εκεί, συλλαβίζοντας, ευελπιστώ πως θα αντιληφθείτε ποιά η χονδροειδής διαφορά μεταξύ των γραφομένων ενός συγγραφέα και ποιά εκείνων, στα οποία αυτός παραπέμπει.

Ο π. Φώτιος, κ. Καλ., τον οποίο με τόσο χυδαίο και υπονομικό τρόπο προσπαθείτε να χλευάσετε, έχει γράψει ένα άριστα δομημένο κείμενο, όπου ο άνθρωπος, μας αρέσει-δεν μας αρέσει, κατοχυρώνει θεολογικά το διαχρονικό ήθος της Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με τις διαστροφές του γενετήσιου ένστικτου, παραπέμποντας στις πηγές, την Αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Ό,τι γράφει, το τεκμηριώνει. Ό,τι εσείς, μηδέ κατά παρασάγκας κατανοώντας, του αποδίδετε ότι έγραψε, χλευάζοντας με τον ειδεχθέστερο τρόπο, ατυχώς δεν ανήκει στη γραφίδα του, αλλά στους αγίους της Εκκλησίας μας. Που ακριβώς, ένεκα της παραδεδεγμένης από την Εκκλησία αγιότητάς τους, οι λόγοι τους έχουν μία αυθεντία, ένα κύρος. Πάντοτε ασφαλώς για τους πιστούς. To be or not to be... Και τα κείμενα των αγίων μας τα ονομάζεις —άκων και μη βουλόμενος— «επιστημονικές ανακαλύψεις»... Για την ακρίβεια, κ. αρχισυνάκτη (χωρίς το πρώτο τ), αποτελούν θεϊκή αποκάλυψη... Και διαπιστώνω γενικά πως σήμερα ο καθένας άσχετος θέλει να έχει άκρατη ελευθερία λόγου, μόνον αυτοί με τους οποίους διαφωνούμε πρέπει να σιωπήσουν... Θυμήθηκα και τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, που έγραφε: «Ἀλλοι γράφουν καπνίζοντας, άλλοι καπνίζουν γράφοντας κι άλλοι γράφουν ό,τι τους καπνίσει».

Ένα σημαντικό, που θα πρέπει να κάνει ο κ. αρχισυντάκτης, είναι να ενημερωθεί (τον παραπέμπουμε σε σχολικά βιβλία των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού) για το πως ορίζουμε τον χρόνο και τι είναι μεσαίωνας και τι... προμεσαίωνας (την τελευταία λέξη πρώτη φορά την ακούω· προφανώς ανήκει στις «σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις» που έχει υπόψη ο κ. Καλ.). Οι άγιοι, στους οποίους ο π. Φώτιος παραπέμπει, κ. Καλ. δεν έζησαν όλοι πριν από 2000 χρόνια, όπως γράφεις, αλλά από τον πρώτο μέχρι και τον εικοστό αιώνα. Θα μου πεις, ψιλά γράμματα, ψάχνεις ψύλλους στ᾽ άχυρα... Και η «σύγχρονη τεχνολογία», δόξα τω Θεώ, έχει προνοήσει και γι᾽ αυτό, ψηφιοποιώντας τέτοια ωραία βιβλία, μεσαιωνικά και μη.

Η παράγραφός σου: «Για να μιλήσουμε, όμως, και λιγάκι σοβαρά, αρχιμανδρίτη Φώτιε, έπρεπε να είχες μάθει τόσα χρόνια ότι οι αναφορές των ιερωμένων τον καιρό των Γραφών, στόχευε στην χειραγώγηση βάρβαρων λαών. Πνιγμένων στην ασυδοσία. Ως εκ τούτου, οι ιερωμένοι προσπάθησαν να καταρτίσουν ένα πλαίσιο κανόνων ώστε να περιοριστεί η ασυδοσία στη συμπεριφορά τους και να προστατεύσουν ταυτόχρονα την υγεία τους. Στη βάση της διδασκαλίας του Χριστού, που είχε την ίδια στόχευση. Προσάρμοσαν τους κανόνες εκείνους στη βάση των περιορισμένων γνώσεων του κόσμου εκείνης της εποχής», πράγματι αποτελεί μαργαριτάρι μέσα στα άχυρα, όταν επιχειρείς να παραστήσεις τον ιστορικό, τον θεολόγο, τον κανονολόγο, το δάσκαλο, τη στιγμή που αγνοείς τα βασικώτερα και «χωλαίνεις αμφοτέραις ταις ιγνύαις».  Δεν αξίζει... Ο Λόγος του Θεού, η παράδοση της Εκκλησίας, μέρος της οποίας και οι ιεροί Κανόνες, φίλε, έχουν ισχύ διαχρονική. Γιατί «Ιησούς Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Και ένας λόγος παραπάνω: Ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος: Τα ίδια πάθη, οι ίδιες αδυναμίες...

Όσο γι᾽ αυτό που αιτιάσαι τον π. Φώτιο ότι δεν έγραψε για τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Κύπρου η για άλλες περιπτώσεις, νομίζω πως ο άνθρωπος δεν κατέχεται από μεσσιανική αυτοσυνειδησία η δεν θεωρεί (όπως προφανώς άλλοι) τον εαυτό του κριτή της οικουμένης από καθέδρας... Βλέπω όμως πως το κείμενό του έχει το χαρακτήρα to whom it may concern, εξ ου και η σχετική οχετολογία....

Ὀσο για τη φράση σου, «Σήμερα, όμως, οι κοινωνίες έχουν προοδεύσει. Το μορφωτικό επίπεδο της πλειοψηφίας είναι ψηλό», βάσει των γραφομένων σου, να μου επιτρέψεις να έχω τις αμφιβολίες μου...

Κι ακόμη, φίλε μου, αυτό που γράφεις, τελειώνοντας, «Δεν σε προβλημάτισε ποτέ πώς ο φιλεύσπλαχνος Θεός επιτρέπει να γεννιούνται ομοφυλόφιλοι; Δεν το επιλέγουν. Έτσι γεννιούνται. Διαβάστε και λίγη επιστήμη παρά μόνο κείμενα που γράφτηκαν πριν από 20 αιώνες… Δοκιμασία είναι, αρχιμανδρίτη. Όχι για εμάς τους νεωτεριστές, όπως μας χαρακτηρίζεις (σημ.: ο χαρακτηρισμός δεν ανήκει στον ίδιο π. Φώτιο). Αλλά για εσάς, που έχετε εγκλωβισθεί στον μεσαίωνα. Για να μάθετε να τους αγκαλιάζετε με αγάπη», για μιά ακόμη φορά θα σε παραπέμψω στο κείμενο του π. Φωτίου, που φαίνεται είτε δεν το διάβασες όλο είτε —το σίγουρο—δεν το κατάλαβες η και όλα μαζί: «Καὶ ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἀπορρίπτει κανένα, ἀλλὰ δέχεται μὲ ἀγάπη τὸν πονεμένο, τὸν ἁμαρτωλό, ὄχι γιὰ νὰ τὸν ἐπαναπαύσει στὴν ὅποια πτώση του, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, νὰ τὸν σώσει, νὰ τὸν ἁγιάσει... Κι ὁ ἅγιος Μόρφου, ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζω, πολλοὺς εἶναι ποὺ ἔχει βοηθήσει πατρικὰ νὰ βροῦν τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, νὰ βροῦν ἀνάπαυση, νὰ βροῦν τὸν Χριστὸ στὴ ζωή τους». Και μεταξύ αυτών, κ. Καλ., όπως πληροφορήθηκα, και πολλούς ομοφυλόφιλους.