Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου

Με θρησκευτική ευλάβεια τελέστηκε, την Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου 2016 η εις πρεσβύτερο χειροτονία του ευλαβέστατου διακόνου πατρός  Χρίστου Νικολάου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην κοινότητα Άλωνας.

Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας και με τη παρουσία πλήθους πιστών, κατοίκων και αποδήμων της κοινότητας καθώς και από την ευρύτερη περιοχή Πιτσιλιάς.

Ο π. Χρίστος Νικολάου κατάγεται από την κοινότητα Άλωνας, είναι έγγαμος με δύο τέκνα.

Ο πατήρ Χρίστος στον χειροτονητήριο λόγο του, με πηγαία απλότητα και ταπείνωση, απευθυνόμενος στον Πανιερώτατο και στους εκκλησίασμα, ανάμεσα σ’ άλλα, είπε τα εξής: «Στην ολιγόμηνη υπηρεσία μου ως διάκονος, έχω αισθανθεί και ζήσει την μεγάλη και έντονη επιθυμία και αγάπη απέναντι στον Θεό, στον εαυτό μου και στους συνανθρώπους μου. Ταυτοχρόνως ζω πιο έντονα την χάρη του Κυρίου και Θεού μας σε κάθε μου βήμα. Τον αισθάνομαι δίπλα μου βοηθό και συμπαραστάτη στα λάθη και στις αδυναμίες μου. Νιώθω την αγάπη του και αφήνομαι στα χέρια του, στις βουλές του και τα θελήματά του.

Με αυτές τις σκέψεις και συναισθήματα αποδέχομαι σήμερα την μεγάλη αυτή δωρεά που μου προσφέρεται, Πανιερώτατε, να με αναδείξετε Πρεσβύτερο της Ιεράς Μητροπόλεώς σας και συνάμα ολοκλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Αξιώνεται σήμερα η αναξιότητά μου να γίνεται λειτουργός και οικονόμος των μυστηρίων της Εκκλησίας, αλλά και ταυτοχρόνως Υπηρέτης του Ποιμνίου του Χριστού.
Νιώθω την ανάγκη ότι πρέπει να απευθύνω προς όλους αυτή τη στιγμή, Κληρικούς και Λαϊκούς, αναλογιζόμενος και αισθανόμενος το τι τελεσιουργείται σήμερα στο πρόσωπό μου και να σας παρακαλέσω θερμά όπως  συνεχίσετε να με στηρίζετε ακόμη περισσότερο στη νέα μου διακονία. Έχω την ανάγκη της αγάπης, της καθοδήγησης και της συνεργασίας όλων των κληρικών της Μητροπόλεώς μας καθώς και τη συνδρομή και σύμπραξη όλων των πιστών.

Προσδοκώ στην αγάπη, την συνεργασία και τις προσευχές σας για να με στηρίζει ο Κύριος και να μου δίνει δύναμη και φωτισμό στο ιερό έργο μου».

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος στο λόγο του, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στον πατέρα Χρίστο ως ένα δώρον για τη Μητρόπολή μας, νουθετώντας τον σχετικά με τις πρώτιστες υποχρεώσεις του ιερέα, την συνεχή μετάνοια και την μνημόνευση ονομάτων, ζώντων και κεκοιμημένων.

«Πατέρες και αδελφοί μου, όταν μας δίδουν οι άνθρωποι ένα δώρο λέμε ευχαριστώ, όταν μας δίδει ο Θεός έναν δώρο έχουμε Θεία Ευχαριστία και η θεια ευχαριστία είναι η Θεια Λειτουργιά. Έτσι και εμείς αισθανόμαστε βαθύτατη την υποχρέωση να ευχαριστήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τη δέσποινά μας την Κυρία Θεοτόκο, τον Άγιο Γεώργιο τον μεγαλομάρτυρα, προστάτη της Άλωνας και τον άγιο Παπανικόλα Πλανά, τον άγιο αυτόν παπά της  Νάξου που έγινε πρότυπο ιεροσύνης και φύλακα άγιο του αρτιγέννητου ιερέα μας παπα-Χρίστου. Αισθανόμαστε όλοι εμείς, αγαπητέ μας, πάτερ Χρίστο ότι είσαι για τη μητρόπολή μας ένα δώρον και πιστεύω ότι θα αποδειχτείς σιγά-σιγά ένα μεγάλο δώρον για όλη αυτή την περιοχή της βόρειας Πιτσιλιάς και για όλη την Μητρόπολη Μορφου. Οι προσευχές πολλών κατοίκων της κώμης ταύτης που τώρα είναι στην Άνω Ιερουσαλήμ και πολλών που είναι εδώ και ετοιμάζονται για αυτήν έχουν εκπληρωθεί στο πρόσωπό σου. Μην μας διαψεύσεις σε μια εποχή που όλα τα πρότυπα, όλα τα είδωλα καταπίπτουν και ευτυχώς που καταπίπτουν για να εγερθεί στην θέση των ειδώλων το εικόνισμα του Τριαδικού Θεού μας. Ο καλός ιερέας ξέρει να θυσιάζεται και να αγαπά - να αγαπά θυσιαστικά και να θυσιάζεται αγαπητικά!».

Επιπρόσθετα ο Πανιερώτατος μετέφερε στους πιστούς το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό: Ένα συγκλονιστικό γεγονός που μου το διηγήθηκε προσφάτως ένας εκ των ιερομονάχων μας είναι το εξής: Μια ορθόδοξη χριστιανή Βουλγάρα επισκέφτηκε τον καλό ιερομόναχο μας και του διηγήθηκε ότι ο πατέρας της πριν έναν μήνα αυτοκτόνησε, έγινε αυτόχειρας, όταν έμαθε ότι ήταν καρκινοπαθής. Δεν είχε το κουράγιο, τις αντοχές, την πίστη να δοκιμαστεί η ψυχή και το σώμα του με αυτή την ασθένεια, που οδηγεί στην αγιότητα. Άμα δεν θέλεις τον σταυρό, δεν θέλεις ούτε την αγιότητα. Δεν άντεξε τη δοκιμασία που παραχώρησε ο Θεός. Η κόρη του εργάζεται εδώ στην Κύπρο. Κάθε βράδυ στον ύπνο της έβλεπε σ’ ένα σκοτεινό τόπο τον πατέρα της να της λέει, «κόρη μου πεινάω, θέλω λίγο κρέας». Δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε πήγε στον καλό ιερομόναχο και του διηγήθηκε το γεγονός. Τότε ο ιερομόναχος της είπε ότι, «στο ησυχαστήριό μας κάθε βράδυ κάνουμε λειτουργία και θα τον μνημονεύω. H πείνα που θέλει να χορτάσει δεν είναι η βιολογική αλλά η πνευματική. Το κρέας που ζητά είναι το Σώμα που προσφέρεται μόνον στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό προσφέρει η Άγια Τράπεζα σ’ εμάς». Άρχισε ο καλός ιερέας να μνημονεύει τον δούλο του Θεού  κάθε βράδυ και εκ τότε σταμάτησε να εμφανίζεται στην κόρη του. Πέρασε καιρός και επέστρεψε ο πατέρας της λέγοντάς της, «ευχαριστώ! Τώρα, τουλάχιστον, έχω τροφή». Αυτό το θαυμαστό γεγονός αποτελεί τρανή απόδειξη της δύναμης της αγία τράπεζας, της προσευχής, της μνημόνευσης ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων. Αυτή θα πρέπει να είναι η κύρια εργασία του ιερέα!

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο νεοχειροτονηθείς πρεσβύτερος μοίρασε αναμνηστικό δώρο και κέρασμα στους πιστούς.