Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πορεία στα βήματα των Αγίων Αποστόλων για μεταφορά της Αγίας Εικόνας, που απεικονίζει την Βάπτιση του Αγίου Ηρακλειδίου από τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα, Μάρκο και Άγιο Τυχικό το Σάββατο 17 Οκτωβρίου και την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015, αφού η συμμετοχή των πιστών ήταν αθρόα.

Αφετηρία την ευλογημένης αυτής πορεία υπήρξε το Μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στην Σκουριώτισσα ‒ όπου τελέστηκε Μικρός Αγιασμός ‒ διασχίζοντας τις κοινότητες Κατύδατα, Λινού, Φλάσου, Ευρύχου, Κοράκου, Τεμπριά, Γαλάτα, Σινά Όρος, Λαμπαδού, Κακοπετριά, Καλλιάνα (μέσω γέφυρας Αγίου Ηρακλειδίου). Εκεί έγινε διανυκτέρευση της εικόνας στην εκκλησιά των Αγίων Ιωακείμ και Άννας καθώς και εσπερινός, και την επομένη στις 8:00 η πορεία συνεχίστηκε διαμέσου του πανάρχαιου μονοπατιού Σολέας – Μαραθάσας προς Οίκο και Καλοπαναγιώτη και, τέλος, κατέληξε στην Ιερά Μονή Αγίου Ηρακλειδίου, που συναποτελεί μαζί με το παρεκκλήσι του Ακάθιστου Ύμνου την Μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, ακολουθώντας τα βήματα των αγίων αποστόλων, όπως τα διέσωσε η αρχαία τοπική παράδοση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η λιτανευθείσα εικόνα ‒ την οποία οσάκις υποδέχονταν οι ιερείς, οι ιεροψάλτες και ο λαός του Θεού στην είσοδο του κάθε χωριού, όπου λάμβαναν χώρα ολιγόλεπτες στάσεις και δεήσεις ‒ αποτελεί έργο του αρχιμανδρίτου της Μητροπόλεώς μας, π. Αμβροσίου Γκορελώβ, απεικονίζει τους αγίους αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα, Μάρκο και Άγιο Τυχικό να βαπτίζουν τον άγιο Ηρακλείδιο στον Σέτραχο ποταμό της Μαραθάσας, και φέρει εντεθειμένο μικρό τεμάχιο λειψάνου του αγίου Ηρακλειδίου. Επίσης, είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αποστόλου Βαρνάβα από την Ιερά Μονή Κύκκου, τα οποία μεταφέρθηκαν από τον αρχιμανδρίτη Αγαθόνικο, έφορο της Μονής. 

Διεξοδικότερα, η λιτανεία αυτή κάλυψε περί τα 31,4 χιλιόμετρα  και είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων. Συμβολικά η εικόνα αυτή, μεταξύ των προαναφερθέντων τόπων,  διήλθε από το «Αρτοποιείο Γαλάτας», θέση, όπου περίπου τοποθετείται ο αρχαίος οικισμός της Λαμπάδας, ιδιαίτερης πατρίδας των αγίων Ηρακλειδίου, Τίμωνος και Ιωάννου του Λαμπαδιστού, σύμφωνα με αρχαιότατες μαρτυρίες, καθώς και από αρχαία μονοπάτια, που συνέδεαν τη Σολέα με τη Μαραθάσα, από όπου, κατά την αρχαία τοπική παράδοση, πορεύθηκαν και οι άγιοι απόστολοι. Αφού πέρασε από το εξωκκλήσι των αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, η λιτανεία ανέβηκε στην κορυφογραμμή και αφίχθηκε στον Οίκο Μαραθάσας. Μετά τη σχετική υποδοχή στην πλατεία του ναού της Αγίας Βαρβάρας, η πορεία συνεχίστηκε από τη νέα και την αρχαία γέφυρα του Σέτραχου ποταμού στον Καλοπαναγιώτη και κατέληξε τελικά στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδιστού, όπου, στον παλαίφατο ναό του Αγίου Ηρακλειδίου (11ου αιώνος), τελέσθηκαν Παράκλησις και Χαιρετισμοί προς τον άγιο Ηρακλείδιο από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο.

------

Εὐχὴ εὐχαριστήριος ἅμα καὶ ἱκέσιος πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον Κύριον, ἀναγνωσθεῖσα ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου ἐν τῇ μονῇ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ, κατὰ τὸ πέρας τῆς λιτανείας «Εἰς τὰ βήματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων» (Κυριακῇ, 18.10.2015)

Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ εὐδοκίᾳ Πατρικῇ διὰ σπλάγχνα ἀνεικάστου ἐλέους ἐνανθρωπήσας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, ἵνα τὸ παραπεσὸν τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ φθορᾷ διὰ τῆς παρακοῆς ἀνθρώπινον γένος εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκαταστήσῃς ἀξίωμα καὶ κατὰ χάριν θεώσῃς διὰ τῆς τοῦ ἀχράντου σου προσλήμματος θεώσεως·

Ὁ μετὰ τὸ ἄχραντόν σου καὶ ἑκούσιον πάθος καὶ τὴν τριήμερον ἐκ νεκρῶν σου ἀνάστασιν τοὺς σοὺς ἁγίους μαθητὰς καὶ ἀποστόλους πέμψας ἐπὶ τὸ κοσμοσωτήριον τοῦ Εὐαγγελίου σου κήρυγμα, εἰπὼν αὐτοῖς· «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν», ἐπαγγελλόμενος δι᾽ αὐτῶν τοῖς ἀνθρώποις τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ ἐλευθερίαν ἀπὸ τοῦ κράτους τοῦ θανάτου·

Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα Κύριε, ὅτι κατὰ τὴν προαιώνιον βουλήν σου κατηξίωσας τὴν ἡμετέραν πατρίδα Κύπρον πρώτην μετὰ τὴν Συροπαλαιστίνην δεχθῆναι τὸν σωτήριον τοῦ Εὐαγγελίου σπόρον, πρῶτον ὑπὸ τῶν διασπαρέντων μετὰ τὸ μαρτύριον τοῦ πρωτομάρτυρός σου Στεφάνου ἁγίων μαθητῶν, οἵτινες «διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας» εὐαγγελιζόμενοι, εἶτα δὲ ὑπὸ τῶν ἁγίων σου ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καὶ Μάρκου, οἵτινες, κατὰ τὴν τοῦ Παναγίου σου Πνεύματος εὐδοκίαν, τοῦ κελεύσαντος τοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις μαθηταῖς, «ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Παῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς», διῆλθον ἅπασαν τὴν νῆσον ἡμῶν, ἀπὸ Σαλαμῖνος ἄχρι καὶ Πάφου, καταγγέλλοντες τὸν λόγον σοῦ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ. Οἵτινες ἅγιοι ἀπόστολοι, ἐφώτισαν διὰ τοῦ κηρύγματος πολλοὺς τῶν ἐνθάδε ἐθνικῶν, ἐν οἷς Τίμωνα καὶ Ῥόδωνα, οἳ καὶ κατεστάθησαν ἀκόλουθοι καὶ βοηθοὶ τούτων εἰς τὸ ἔργον τοῦ τῆς νήσου ἐκχριστιανισμοῦ.

Περιερχόμενοι δὲ τὰς πόλεις καὶ κώμας τῆς νήσου καὶ ἐκ Λαπίθου διὰ τῶν ὀρέων ὁδεύσαντες, ἦλθον εἰς τὴν πόλιν Λαμπάδα, τὴν ἐν τῇ Σολίᾳ κειμένην, πατρίδα δὲ τοῦ Τίμωνος, ἐν ᾗ εὗρον Ἡρακλέωνα, υἱὸν τοῦ τῶν εἰδώλων ἱερέως Ἱεροκλέους, μεθ᾽ οὗ πρότερον καὶ ἐπὶ τῆς Κιτιέων ἦσαν πεποιηκότες συντυχίαν. Αἰτησάμενοι δὲ παρὰ τοῦ Ἱεροκλέους ὁδηγόν, ἵνα τὴν διὰ τοῦ Χιονώδους ὄρους τοῦ Τροόδους ὁδὸν πρὸς Πάφον ὑποδείξῃ αὐτοῖς, δέδωκε τούτοις τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἡρακλέωνα. Βαδίζοντες οὖν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι διὰ τῆς κοιλάδος τῆς Σολίας, κατήχησαν εἰς τὴν πίστιν σου, Κύριε, τὸν νέον Ἡρακλέωνα. Καί, ἐλθόντες εἰς τὴν ἑτέραν κοιλάδα τῆς Μαραθάσης καὶ εὑρόντες τὸν ἔκπαλαι ἄχρι τοῦ νῦν ῥέοντα διὰ ταύτης ποταμόν, Σέτραχον καλούμενον, ἐβάπτισαν ἐν αὐτῷ τὸν νέον εἰς τὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος ὄνομα, Ἡρακλείδην τοῦτον ἀντὶ Ἡρακλέωνος  μετωνομάσαντες. Ὃν καὶ ἐσύστερον, Βαρνάβας καὶ Μᾶρκος, κατὰ τὴν δευτέραν ἐν τῇ νήσῳ ἀποστολικὴν αὐτῶν περιοδείαν, ἐχειροτόνησαν ἐπίσκοπον τῆς περικλεοῦς πόλεως τῶν Ταμασσέων, ἵνα φωτίσῃ τοὺς ἐν σκότει τῆς πλάνης κειμένους καὶ υἱοὺς βασιλείας τῆς σῆς διὰ σοῦ ἀναδείξῃ. Ὃς θεοφόρος ἀνὴρ Ἡρακλείδης, μετὰ τὴν τοῦ γενναιομάρτυρός σου Βαρνάβα μαρτυρικὴν τελείωσιν, Κύριε, καὶ δι᾽ ἐπιστολιμαίας τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου ὑποδείξεως, ἀποστολικῶς περιῆλθε τὴν καθ᾽ ἡμᾶς νῆσον, κηρύσσων σου τὴν βασιλείαν.

Ἀλλ᾽ αἱ ὑπὲρ ἔννοιαν εὐεργεσίαι σου, Φιλάνθρωπε Κύριε, οὐκ ἐπαύσαντο ἕως ὧδε. Ἀνέδειξας γὰρ εἰς τὴν ἡμετέραν νῆσον καὶ ἑτέρους θεοφόρους ποιμένας, ἐπαξίους συνεχιστὰς τοῦ εὐαγγελικοῦ ἔργου τῶν ὡς ἄνω ἁγίων ἀποστόλων καὶ μαθητῶν αὐτῶν. Καὶ πρῶτον, Λάζαρον τὸν φίλον σου, ὃν τετραήμερον ἐκ νεκρῶν ἀνέστησας, ὅς, μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν αὐτοῦ ἀναβίωσιν καὶ διὰ τὴν τοῦ φιλοταράχου τῶν Ἰουδαίων γένους ἐπιβουλήν, ἀφίκετο εἰς τὴν τοῦ Κιτίου εὐκλεᾶ πόλιν, εἰς ἣν καὶ οἱ προμνησθέντες ἅγιοι ἀπόστολοι πρῶτον ἐπίσκοπον ἐχειροτόνησαν. Καὶ ἐφεξῆς, ἐν τῇ παλαιφάτῳ τῶν Σόλων μεγαλουπόλει, Αὐξίβιον τὸν Ῥωμαῖον ἐκεῖσε τῇ σῇ προνοίᾳ ἀφιχθέντα, Μᾶρκος ὁ Εὐαγγελιστής σου ἐβάπτισε καὶ ἐπίσκοπον ἐχειροτόνησεν. Δι᾽ ἐπιστολῆς δὲ Παύλου τοῦ ἀποστόλου καὶ ἐπιστασίας τοῦ Ταμασσέων ἁγίου Ἡρακλειδίου, Αὐξίβιος μὲν ἐνεθρονίσθη ἐπίσκοπος τῶν Σόλων, Ἐπαφρᾶς τῆς Πάφου, Τυχικὸς τῆς Νεαπόλεως, ἄλλοι δὲ ἀποστολικοὶ ἄνδρες ἀλλαχοῦ τῆς νήσου ἐπίσκοποι ὁμοίως κατεστάθησαν.

Τούτους τοὺς ἁγίους ἄνδρας, Κύριε, Δομῆτορ τῆς Ἐκκλησίας, κατέστησας θεμελίους τῶν κατὰ τόπους τῆς νήσου ἡμῶν ἐπισκοπῶν, οἵτινες, διὰ τῶν ἀτρύτων αὐτῶν ποιμαντικῶν καμάτων, ἔστι δὲ ὅτε καὶ διὰ τοῦ ἰδίου αὐτῶν μαρτυρικοῦ αἵματος, τὸ ἀρτιπαγὲν τῆς Ἐκκλησίας δένδρον ἐπότισαν καὶ ηὔξησαν, καὶ ἀνέδειξεν ἀμαράντους τοῦ Παραδείσου βλαστούς, ἱεράρχας, μάρτυρας, ὁσίους καὶ δικαίους, καταστήσαντας τὴν Κύπρον περικλεῆ εἰς τὴν πίστιν, ἥτις καὶ δικαίως τὴν ἁγιωνυμίαν ἐπεσπάσατο, καταξιωθεῖσα κατονομάζεσθαι ὑπὸ πάντων ἁγία νῆσος καὶ νῆσος τῶν ἁγίων.  

Τούτων τῶν θεοφόρων σου ἁγίων, τῶν συστησάντων εἰς τὸ ὑπερουράνιόν σου θυσιαστήριον παρεμβολὴν ἱεράν, πρόσδεξαι, Εὔσπλαγχνε Κύριε, τὰς ἱκεσίας, ὅπως εἰς τὰς πονηρὰς ταύτας ἡμέρας, ἐν αἷς, διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν, ἐψύγη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν, διαφυλαχθῇ ἀλώβητος καὶ ἀνόθευτος ἡ Πίστις, ὡς ἐμαρτύρησαν ταύτην οὗτοι οἱ ἅγιοί σου ἀπόστολοι καὶ ἀποστολικοὶ ἄνδρες· ὡς ἐν συνεχείᾳ ἐπεβεβαιώσαντο καὶ ἐπεκύρωσαν ταύτην, ἔργῳ καὶ λόγῳ, οἱ ἐν τῇ νήσῳ ἡμῶν διαλάμψαντες ἐν ἁγιότητι καὶ τέρασι καὶ σημείοις θεοφόροι πατέρες ἡμῶν· Γελάσιος Σαλαμῖνος καὶ Σπυρίδων Τριμιθοῦντος, Ἐπιφάνιος ὁ Μέγας, Ζήνων Κουρίου, Εὐάγριος Σόλων, Κωνσταντῖνος Κωνσταντίας καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ἐν ταῖς Οἰκουμενικαῖς καὶ Τοπικαῖς Συνόδοις παραστάντων ἁγίων πατέρων χορός, οἵτινες καὶ διησφαλίσαντο καὶ κατωχύρωσαν τὸ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου αὐτοκέφαλον, τοῦ χειροτονεῖν καὶ κρίνειν καθ᾽ ἑαυτὴν τοὺς οἰκείους ἐπισκόπους.

Ἀλλά, τὴν νῆσον ἡμῶν καθηγίασας, Κύριε, καὶ διὰ θειοτέρας ἐπισκιάσεως, διὰ τῆς ἐνταῦθα δηλονότι ἐλεύσεως τῆς Παναγίας σου Μητρὸς πρὸς ἐπίσκεψιν τοῦ φίλου σου Λαζάρου τοῦ Τετραημέρου εἰς Κίτιον, καθὼς καὶ τῆς ἀποθησαυρίσεως ἐν τῇ νήσῳ τεμαχίων τοῦ ἀχράντου Ξύλου τοῦ Τιμίου σου Σταυροῦ, δώρημα τῆς ἁγίας ἰσαποστόλου βασιλίδος Ἑλένης.

Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε, ὅτι πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως διεφύλαξας ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὴν Πίστιν ἐν τῇ σοὶ προσκειμένῃ ταύτῃ νήσῳ ἐξ ἐχθρῶν παντοδαπῶν καὶ κινδύνων χαλεπῶν, ἃς ἡ σὴ ἀγάπη κατὰ καιροὺς ἐπέτρεψε τοῖς Κυπρίοις ἐπενεχθῆναι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. Διεφύλαξας γὰρ τὴν Κύπρον ὀρθοδοξοῦσαν κατὰ τὰς ἐπὶ τριακόσια ἔτη ἀπηνεῖς κατ᾽ αὐτῆς ἀραβικὰς ἐπιδρομάς, ὡς ἐξαιρέτως μαρτυρεῖ Δημητριανός, ὁ πολυθαύμαστος τῶν Χύτρων  ἐπίσκοπος. Περιεσκέπασας τῇ χάριτί σου τὸν ἐνταῦθα κλῆρον καὶ λαὸν καὶ ἐκ τῶν ὀθνείων παπικῶν κακοδοξιῶν τῶν Φράγκων καὶ Ἑνετῶν τῆς νήσου δεινῶν κατακτητῶν, ὡς μάλιστα μαρτυροῦσιν οἱ πανθαύμαστοι τρεισκαίδεκα κλεινοὶ ὁσιομάρτυρες τῆς Μονῆς Κανταριωτίσσης καὶ ὁ ἀναχωρητὴς καὶ μυροβλύτης Θεοφάνης, ἐπίσκοπος Σολίας. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς στυγνοὺς χρόνους τῆς τῶν Ὀθωμανῶν ἐπὶ τῆς νήσου κυριαρχίας, ἐλέει σου ἀφάτῳ, συνετήρησας ἀδούλωτον τὸ τοῦ ἐνταῦθα μαρτυρικοῦ λαοῦ σου φρόνημα, καὶ νέους μάρτυρας, ὁμοίους τῶν πάλαι ἀνέδειξας, Πολύδωρον, Γεώργιον καὶ Μιχαήλ, ὡς καὶ τὸν μέγαν ἀσκητὴν ἐπίσκοπον, Πανάρετον τὸν τῆς Πάφου.

Καὶ ἐν τοῖς καθ᾽ ἡμᾶς ὑστέροις χρόνοις, οὐκ ὑστέρησας ἡμᾶς τῆς ἐμφανείας καὶ προνοίας σου, ἕτερον ὁμολογητὴν καὶ λαμπρὸν νεομάρτυρα ἐκ τῆς ἡμετέρας πατρίδος ἀναδείξας, τὸν ἐξ Ὀρούντης ὁρμώμενον ἱερομάρτυρα Φιλούμενον, τὸν φύλακα ἀναφανέντα ἁγίων Τόπων καὶ τρόπων, ἵνα ἐνθυμίζῃ ἡμῖν, ὅτι ὅταν καιρὸς παραστῇ, χρὴ καὶ τὸ αἷμα προσφέρειν διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν.

Θεοσκέπαστον οὖν, Θεομητορικὴν καὶ Σταυροαναστάσιμον ἀνέδειξας, Δέσποτα Πολυέλεε, τὴν ἀποστολοβάδιστον μεγαλόνησον τῆς Κύπρου. Ἀλλ᾽ ἡμεῖς, Δικαιοκρῖτα Κύριε,  ἐπιλήσμονες τῶν τοσούτων καὶ τηλικούτων σου δωρεῶν γεγονότες, παρωργίσαμεν διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν τὴν σὴν ἀγαθότητα. Πάντες γὰρ «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου» καὶ ἡ πολύκλαυστος ἡμῶν πατρὶς ἰδοὺ καὶ πάλιν ὑπὸ ζυγὸν δουλείας νέων Ἀγαρηνῶν ἐνέχεται καὶ ὑπὸ ποικίλων ἐχθρῶν ἀπειλεῖται. Τὰ θυσιαστήριά σου, Κύριε, κατέσκαψαν οἱ τῆς Ἄγαρ, καὶ τοὺς πιστούς σου, οὓς µὲν ἀπέκτειναν, οὓς δὲ ἐδίωξαν βίᾳ ἐκ τῶν ἑστιῶν αὐτῶν.

Ἀλλὰ, Φιλάνθρωπε Κύριε, ὁ παιδεύων καὶ πάλιν ἰώμενος, ὁ ὑποστηρίζων τοὺς καταπίπτοντας καὶ ἀνορθῶν τοὺς κατεῤῥαγµένους· ὁ τῶν ὀρφανῶν πατὴρ καὶ τῶν χειµαζοµένων λιµὴν καὶ τῶν νοσούντων ἰατρός· ὁ ταχὺς εἰς βοήθειαν καὶ βραδὺς εἰς ὀργήν· ἐπάκουσον τῆς φωνῆς τῆς δεήσεως ἡµῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ ἡμέρᾳ τε καὶ ὥρᾳ, ἐν ᾗ ἐλιτανεύσαμεν ἐνώπιον τῆς σῆς ἀγαθότητος, πορευθέντες τοῖς ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ ἡμῶν βήμασι τῶν θεοκηρύκων σου ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων μαθητῶν αὐτῶν, ὧν ἐμνήσθημεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν.

Καὶ νῦν, ἐν ψυχῇ συντετριµµένῃ καὶ πνεύµατι ταπεινώσεως προσπίπτοµέν σοι, Εὔσπλαγχνε Δέσποτα, καὶ ἱκετεύοµεν· ἐπιµέτρησον ταῖς ἀνοµίαις ἡµῶν τοὺς οἰκτιρµούς σου. Ἀντίθες τὴν ἄβυσσον τῶν οἰκτιρµῶν σου τῷ πλήθει τῶν πληµµεληµάτων ἡµῶν. Ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχὺν ἡµῶν, µὴ ἐγκαταλίπῃς ἡµᾶς. Ἐγενήθηµεν, Κύριε, ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡµῶν, µυκτηρισµὸς καὶ χλευασµὸς τοῖς κύκλῳ ἡµῶν. Ἀλλὰ µὴ δὴ παραδῴης ἡµᾶς εἰς τέλος. Δέξαι ἡµᾶς προσπίπτοντάς σοι καὶ βοῶντας τό, ἡµάρτοµεν! Ἔπιδε εὐσπλάγχνῳ ὄµµατι ἐπὶ τὸν δεινῶς δοκιµαζόµενον λαόν σου. Σύντριψον τὴν ἐπηρµένην ὀφρὺν τῶν ἀπηνῶν διωκτῶν τοῦ σταυροῦ σου. Ἀποδίωξον ἀπὸ τῆς γῆς τῶν πατέρων ἡµῶν τὰς ὀρδὰς τῶν βαρβάρων καὶ ἀλλοθρήσκων εἰσβολέων, τῶν καταδυναστευόντων καὶ ἐξουθενούντων τὸν λαόν σου καὶ βεβηλούντων τοὺς ναούς σου. Τοὺς ἐν αἰχµαλωσίᾳ καὶ ὁµηρείᾳ  ὄντας ἀδελφοὺς ἡµῶν ἐπανάγαγε καὶ σύναψον τοῖς οἰκείοις αὐτῶν. Τὰς ψυχὰς τῶν ὑπὸ τῶν πολεµίων ἀναιρεθέντων καὶ τῶν ἐν τῷ ἀγῶνι πρὸς ὑπεράσπισιν τῆς πατρίδος ἡµῶν πεσόντων ἐν σκηναῖς ἁγίων κατάταξον. Τὸν φιλόχριστον ἡµῶν στρατὸν ἐνίσχυε καὶ τοὺς ἐπ᾿ ἐξουσίας νοµίµως ὄντας φώτιζε καὶ καθοδήγει. Κατάστησον δὲ ἡµᾶς πάντας ἀνθρώπους Μετανοίας καὶ εὐχαριστίας ἐπὶ ταῖς ἀμετρήτοις δωρεαῖς σου, μετόχους συνειδητοὺς καὶ τακτικοὺς τῶν ἀχράντων σου Μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Καὶ φύλαξον τὸν κόσμον σου, Δέσποτα, ἐκ τῶν ἐναρξαμένων ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ πολέμων, ἐξαιρέτως δὲ τοὺς Χριστιανοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν, τοὺς ἐν ἐμπολέμῳ καταστάσει. Ἀξίωσον δὲ ἡμᾶς ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ ἀγαλλιάσει ἅπασαν τὴν νῆσον ἡμῶν βαδίσαι, ἀπὸ Σαλαμῖνος ἄχρι Πάφου, ὡς πάλαι ποτὲ καὶ οἱ ἅγιοί σου ἀπόστολοι, καὶ τῆς ἐπουρανίου καὶ ἀσαλεύτου πατρίδος ἡμῶν τυχεῖν· πρεσβείαις τῆς Παναχράντου σου Μητρός, δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ σου Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, τῶν θεοκηρύκων σου ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καὶ Μάρκου, τῶν ἁγίων ἀποστολικῶν ἀνδρῶν Τίμωνος, Ρόδωνος, Τυχικοῦ Νεαπόλεως, Ἐπαφρᾶ τῆς Πάφου, Ἡρακλειδίου Ταμασσοῦ, Αὐξιβίου τῶν Σόλων, τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν.