του Ευρυβιάδη Χάμπα

Τελέσθηκαν και φέτος, Χάριτι Θεού, οι Aκολουθίες του Εσπερινού, της θείας Λειτουργίας και του Παρακλητικού Κανόνα προς τον άγιο Μάμαντα στον καθεδρικό ναό του Αγίου στην κατεχόμενη πόλη της Μόρφου, από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου.

Στη χάρη του Αγίου προσέτρεξαν πιστοί από πολλές περιοχές της Κύπρου, πολύ περισσότερο Μορφίτες και Ακανθιώτες. Παρόντες στον Άγιο Μάμα ήταν και οι δήμαρχοι, Μόρφου Χαράλαμπος Πίττας και Ακανθούς Σάββας Σαββίδης.

Στον Εσπερινό λιτανεύτηκε η εικόνα του πολιούχου αγίου της Μόρφου, έργο του μοναχού Καλλινίκου Σταυροβουνιώτη, δωρεά της οικογένειας Κοκότση, καθώς και η θαυματουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρος της Ακανθούς.

Να σημειωθεί, ότι η εικόνα του Χρυσοσώτηρος εντοπίσθηκε το 2009, συντηρήθηκε με φροντίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου και Ακανθιωτών και φυλάσσεται προσωρινά στον κατεχόμενο ναό του Αγίου Μάμαντος στη Μόρφου, μέχρι την ποθουμένη και αναμενομένη επιστροφή της στην κατεχόμενη σήμερα εκκλησία του Χρυσοσώτηρος στην Ακανθού.  

Στον Εσπερινό κήρυξε ο αρχιμανδρίτης Φώτιος Ιωακείμ, ο οποίος αναφέρθηκε στον Βίο και τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου στην Καισάρεια της Μικράς Ασίας, καθώς και την ιδιαίτερη τιμή του στη Μόρφου και την όλη Κύπρο. (Μπορείτε να ακούσετε το κήρυγμα παρακάτω)

Στη θεία Λειτουργία κήρυξε ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Γκορέλωφ, ο οποίος αναφέρθηκε στο νόημα του μαρτυρίου των Χριστιανών, κάνοντας σαφή διάκριση του από τον ηρωισμό του  κόσμου τούτου. (Μπορείτε να διαβάσετε το κήρυγμα παρακάτω)

1. Ομιλία αρχιμανδρίτου Φωτίου κατα τη διάρκεια του Εσπερινού 

2. Ομιλία αρχιμανδρίτου Αμβροσίου κατα τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Σήμερα εορτάζουμε έναν από τους ενδόξους αγίους του Χριστού, τον μεγαλομάρτυρα άγιο Μάμα. Όπως είναι γνωστό, από την εποχή των αποστόλων η Εκκλησία πάντοτε αποδίδει τιμή στους αγίους μάρτυρες.

Αυτοί οι άνθρωποι αρνήθηκαν όλα τα καλά του κόσμου τούτου, αρνήθηκαν και την ίδια τους τη ζωή, για να μείνουν πιστοί στον Χριστό. Έτσι τελείωσαν την πορεία τους και όλοι οι απόστολοι. Παρόμοια με αυτούς, χιλιάδες χιλιάδων χριστιανοί, από όλες τις φυλές και ηλικίες, επισφράγησαν την πίστη τους με το μαρτυρικό τους αίμα. Όταν διαβάζουμε για τους άθλους τους, μας φαίνεται απίστευτη η υπομονή και η ανδρεία τους μπροστά στα φρικτά βάσανα και το θάνατο. Τί παρακινούσε αυτούς τους ανθρώπους; Ο Χριστός είπε στους αποστόλους: «Μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσετε… ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ… οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον». Η πλούσια έκχυση του Αγίου Πνεύματος χορήγησε σ’ αυτούς τη δύναμη της απλής και βαθειάς πίστεως.

Γι’ αυτούς αναφέρεται στην Αποκάλυψη: «Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ… καὶ οὐχ εὑρέθη ψεῦδος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν˙ ἄμωμοι γάρ εἰσιν.»

Η δύναμις τους εν ασθενεία τελειοῦται. Πράγματι, πολλοί απ’ αυτούς ήταν αδύνατες γυναίκες ή μικρά παιδιά, οι οποίοι όμως ενσυνείδητα δέχτηκαν τον θάνατο και δεν τρόμαξαν μπροστά στα φοβερά μαρτύρια. Και ο άγιος Μάμας ήταν ένας έφηβος, ένα αγόρι, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε την ώρα της δοκιμασίας να δείξει ανδρεία και καρτερία.

Όμως δεν είναι σωστό να περιορίζουμε τη σημασία του μαρτυρίου μόνο στον ηρωϊσμό ή τη θυσία. Τέτοιους μάρτυρες- ήρωες είχαν όλες οι θρησκείες. Ο χριστιανός μάρτυρας δεν είναι ήρωας, αλλά μάρτυς! Δηλαδή, με τα βασανιστήρια και τον θάνατο του μαρτυρεί, ότι η βασιλεία του θανάτου έχει τελειώσει, η Ζωή θριαμβεύει και αυτός δεν πεθαίνει απλώς για τον Χριστό, αλλά πεθαίνει μαζί του, και μαζί του λαμβάνει και την αιώνια ζωή.

Η Εκκλησία τοποθετεί τους αγίους μάρτυρες πολύ ψηλά, διότι το μαρτύριο τους επικυρώνει το κυριώτερο χριστιανικό δόγμα, της ανάστασης του Χριστού εκ των νεκρών και της νίκης κατά του θανάτου. Οι άγιοι Πατέρες έλεγαν ότι οι πρώτοι χριστιανοί μάρτυρες άντεχαν τα βασανιστήρια, διότι είχαν τη χάρη του Θεού, όχιμόνο στη ψυχή, αλλά και στο σώμα τους. Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή του μαρτυρίου το σώμα του μάρτυρα ήταν ήδη θεοποιημένο. Αυτό το σώμα υπέφερε και εξασθενούσε, αλλά ταυτόχρονα γινόταν ανίκητο.

Στους χριστιανούς το ανθρώπινο σώμα, ακόμα και στη ζωή τούτη, δέχεται της ακτίνες της αφθαρσίας, ερχόμενες από το σώμα του θεανθρώπου Χριστού. Και, όπως ωραία το εκφράζει ένας εκκλησιαστικός ύμνος: «Θεὸς ὢν ἑνοῦται σαρκὶ δι᾽ ἡμᾶς καὶ σταυροῦται καὶ θνῄσκει καὶ θάπτεται καὶ αὖθις ἐξανίσταται, καὶ ἄνεισι φαιδρῶς, σαρκὶ σὺν τῇ ἰδίᾳ , Χριστὸς πρὸς τὸν Πατέρα, μεθ᾽ ἧς ἥξει καὶ σώσει, τοὺς εὐσεβῶς Αὐτῷ λατρεύοντας.»

Εμείς οι χριστιανοί πιστεύουμε στην αιώνια ζωή της ψυχής και του σώματος. Ξέρουμε ότι η ένωση μεταξύ τους διακόπτεται στον θάνατο και πάλιν αποκαθίσταται στην  ανάσταση. Γι᾽  αυτό η Εκκλησία πάντα αποδίδει μεγάλη τιμή, όχι μόνο στους άθλους των αγίων μαρτύρων, αλλά και στα ιερά λείψανα τους. Όπως ξέρετε, κατά τα εγκαίνια κάθε ορθοδόξου ναού, μέσα στην αγία Τράπεζα βάζουν λείψανα μαρτύρων κι όχι οποιωνδήποτε άλλων αγίων. Αυτό αποτελεί επισφράγιση και συνέχιση της αρχαίας λειτουργικής παράδοσης της τέλεσης της θείας Ευχαριστίας πάνω στους τάφους των μαρτύρων. Εδώ φαίνεται η αποστολική πίστη, ότι ο άθλος του μαρτυρίου δεν είναι μία χαριτωμένη διακονία, αλλά θεοφανία της αγίας Τριάδος. Διότι εκεί, που μειώνεται ο εγωισμός μας, αρχίζει να ενεργεί η Χάρις του Θεού. Εκεί όμως, που διαλύεται εντελώς, φανερώνεται ο Θεός στην δόξα Του.

«Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾽  αὐτῷ ποιήσομεν.»

Η δύναμη, που οδήγησε τον άγιο Μάμα προς το μαρτυρικό στεφάνι, ήταν η αγάπη του στον Θεό και στους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη ήταν πνευματικός καρπός των εντολών του Χριστού, οι οποίες δόθηκαν για όλους μας. Και όσο είμαστε πιστοί σ’ αυτές, τόσο πραγματικά φαίνεται η βασιλεία του Θεού μέσα μας. Τόσο είμαστε κοντά στον άγιο Μάμα και σε όλους, όσους αγάπησαν τον Χριστό περισσότερο από τη ζωή τους. Αμήν.