του Ευρυβιάδη Χάμπα

Την Κυριακή, 26 Αυγούστου 2012, ημέρα μνήμης των αγίων μαρτύρων Ανδριανού και Ναταλίας, τελέσθηκε η εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου Ιακώβου Καλογήρου και η προχείρισις αυτού εις αρχιμανδρίτην στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής στην κοινότητα Μουτουλλά της Μαραθάσας.Της όλης ακολουθίας προεξήρχε ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, συλλειτουργούντων  του Χωρεπισκόπου Αρσινόης Νεκταρίου και αρκετών κληρικών.

Ο νεοχειροτονηθείς πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Καλογήρου κατάγεται από τον Μουτουλλά. Είναι απόφοιτος της  Πατριαρχικής Σχολής της Σιών του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Ιερατικής Σχολής «Απόστολος Βαρνάβας» της Εκκλησίας Κύπρου. Διετέλεσε γιά δεκατρία συναπτά χρόνια διάκονος του Μητροπολίτη μας, ο οποίος και τον διόρισε ως αρχιερατικό προϊστάμενο της εκκλησιαστικής περιφέρειας Μαραθάσας, καθώς και εφημέριο της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, η οποία έχει ήδη, Χάριτι Θεού, επανδρωθεί.

Ο Μητροπολίτης Μόρφου στην αντιφώνησή του, μετά τον σχετικό λόγο του χειροτονουμένου, μεταξύ άλλων είπε:

«Οφείλω εκ μέρους όλων, και εξαιρέτως εγώ ο ίδιος προσωπικώς, να σε ευχαριστήσω γι’ αυτά τα δεκατρία χρόνια της διακονίας σου, και να πω ότι ήσουνα η μεγάλη έκπληξη της Μητρόπολης Μόρφου. Ο Θεός, πατέρες και αδελφοί μου, «ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν». Εύχομαι να κρατήσεις τον λόγο τούτο. Όπως είπαμε και προχθές κατ’ ιδίαν, τον θεμέλιο της Διακονίας τον τοποθετήσαμε, αγαπητέ μου πάτερ Ιάκωβε, τώρα πρέπει να κτίσουμε τον οίκο της Ιερωσύνης.Άλλοι οι πειρασμοί του διακόνου, άλλοι οι πειρασμοί του ιερέως, άλλοι του αρχιερέως.  Να μην επαναπαύεσαι στις δάφνες της όντως άξιας διακονίας σου, αλλά  να είσαι πάντα έτοιμος απέναντι στους πειρασμούς μέχρι το τέλος της ζωής σου. Να θυμάσαι ότι φέρεις ένα όνομα πολύ βαρύ. Το όνομα του πρώτου ιεράρχου Ιεροσολύμων Ιακώβου του αδελφοθέου και το όνομα του Γέροντός μας, Ιακώβου του Τσαλίκη. Εύχομαι εκ βάθους καρδίας, Παράδεισο να φθάσεις και συ να αγιάσεις και Ιακώβου του Τσαλίκη να ομοιάσεις! Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.»

Επίσης, ο Πανιερώτατος απευθύνθηκε στον πατέρα Ιάκωβο και μετά την προχείρισή του σε αρχιμανδρίτη, επισημαίνοντας τις ευθύνες και τις αρμοδιότητες, που αναλαμβάνει με την ανάληψη του οφφικίου αυτού.

1. Χειροτονητήριος λόγος τους πατρός Ιακώβου Καλογήρου

«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».

Πανιερώτατε, πάτερ καὶ δέσποτα. Η σημερινή ημέρα είναι για μένα εξαιρέτως ευλογημένη και αγία. Σήμερα εκπληρώνεται ένας πόθος ζωής, ένας πόθος, που γεννήθηκε καὶ ανδρώθηκε εδώ στον ιερό τούτο ναό της Αγίας Παρασκευής, της καλής και αγαπημένης μου γειτόνισσας, που από παιδί διακόνησα, μέχρι τη στιγμή που χρειάσθηκε να εξέλθω εκ της γης μου και εκ της συγγενείας μου και να φύγω για άλλη γη, την Αγία Γη.

Αναλογίζομαι το μεγάλο ταξίδι προς την αγία Πόλη, για να πραγματοποιήσω τις ιερατικές μου σπουδές, με τις ευχές του ιερέα του χωριού μου, πατρός Μιλτιάδους, και των καλών γονέων μου Ιωάννη και Αθηνάς.  Ήταν ένα όνειρο, ένα όνειρο, που έγινε πραγματικότητα! Εκεί γνώρισα την αγάπη και την ευσπλαγχνία των αγιοταφιτών πατέρων, των διδασκάλων και των συμμαθητών μου, με τους οποίους μέχρι σήμερα διατηρώ δυνατή τη σχέση. Στην Πατριαρχική Σχολή στη Σιών ζήσαμε στιγμές  αξέχαστες. Ήμασταν σαν μια οικογένεια, ένα πραγματικό μοναστήρι, με τις ακολουθίες του και την πατριαρχική τάξη, το ύφος και το ήθος που χαρακτηρίζουν την φημισμένη αυτή Σχολή. Είχαμε την ευλογία να έχουμε πνευματικό πατέρα και προστάτη της Σχολής τον συμπατριώτη μας, τον  νέο Ιερομάρτυρα Άγιο Φιλούμενο, του οποίου το ιερό σκήνωμα αναπαυόταν στον Ναό της Σχολής, ο οποίος τιμάται στο Άγιο Πνεύμα, και συχνά αισθανόμασταν την ευωδία, τη χάρη και την παρουσία του ανάμεσά μας.

Πέρασα θαυμάσια αυτά τα χρόνια στους Αγίους Τόπους, γνωρίζοντας τους τρόπους ζωής των εναρέτων πατέρων, στις ερήμους της Αγίας Γής και στα πανάγια προσκυνήματά της. Έζησα τις 12 φυλές του νέου Ισραήλ, του λαου του Θεού,  που επαγγέλλεται το Ευαγγέλιο της Αγάπης. Έζησα ακόμη το πως συνυπάρχει ο Ορθόδοξος με τον αλλόδοξο και πως μάχεται το Θείον με τις ενάντιες δυνάμεις. Μια έντονη αίσθηση του Μαρτυρίου, της μαρτυρίας της Πίστης μας.

Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει Ρωμῃοσύνη, πράγμα που τόνιζαν συνεχώς οι αραβόφωνοι αδελφοί. Πώς η Ρωμῃοσύνη είναι μια μεγάλη πατρίδα. Είναι η μάνα καὶ του δικού μας μαρτυρικού νησιού. Αναγνώρισα τα φυσικά μου όρια. Εκεί βρήκα την ταυτότητά μου. Δεν ένοιωσα ξένος, αλλά οικείος.

Τότε σκίρτησε η καρδία μου. Με κάλεσε ο αναστάς Κύριος. Και ανεφώνησα: «Ιδού, ο δούλος Σου». Εισήλθα ως προσκυνητής, και εξήλθα ρασοφόρος πλέον, και με την επιθυμία να ακολουθήσω τη μοναχική ζωή.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα μας κατόπιν, συνέχισα τις σπουδές μου στην Ιερατική Σχολή «Απόστολος Βαρνάβας» της Εκκλησίας Κύπρου.

Ήταν πριν το Πάσχα του 1999, που ο ιερέας του χωριού μου με πήρε από το χέρι και με οδήγησε κοντά σας, Πανιερώτατε, για να διακονήσω τη Μητρόπολή μας. Στην καρδιά του Καλοκαιριού του ιδίου χρόνου, στις 25 Ιουλίου, σε τούτο τον Ναό, χειροτονούμαι Διάκονος από τα σεπτά σας χέρια και με ονομάζετε Ιάκωβο.

Πανιερώτατε,

Κατ᾽ αυτή την ιερή στιγμή αισθάνομαι την ανάγκη να  ευχαριστήσω πρώτα την Πανιερότητά σας, ως τον κατεξοχήν πνευματικό μου πατέρα, που από την πρώτη στιγμή της εισόδου μου στη Μητρόπολη προσεύχεστε, μεριμνάτε, συμβουλεύετε, φροντίζετε, μακροθυμείτε για μένα, μέχρι να μορφωθεί ο Χριστός μέσα στην καρδία μου.

Σ᾽ αυτό το σημείο, θέλω περαιτέρω να τονίσω την ωφέλεια, που απεκόμισα από την μακρά διακονία μου κοντά σας. Γνώρισα την μαρτυρική μου πατρίδα, την ελεύθερη και την κατεχόμενη γη μας. Αντελήφθηκα ότι η Κύπρος είναι το προαύλιο της Αγίας Γης των Ιεροσολύμων,  και μάλιστα ότι η κατεχόμενη Πατρίδα μας είναι μία άλλη εσταυρωμένη Αγία Γη, όπως εύστοχα την χαρακτηρίζεται εσείς, Πανιερώτατε. Κοντά σας γνώρισα τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια μας. Άλλα να είναι σταυρωμένα, κι άλλα αναστάσιμα. Μα πάνω από όλα, γνώρισα αγιασμένους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, ανθρώπους που βιώνουν το περιεχόμενο της Πίστης μας, αφανείς ανθρώπους της προσευχής και της μετάνοιας, που κρατούν αυτόν τον τόπο όντως ελεύθερο!

Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδίας μου για το μεγαλύτερο δώρο  που μου προσφέρατε, να μου χαρίσετε τον πνευματικό σας πατέρα και να τον κάνω πατέρα μου. Τον μακαριστό γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, ο οποίος σε κάθε δύσκολη μου στιγμή έρχεται ως πραγματικός πατέρας να αναπληρώσει την αδυναμία μου, στις διάφορες δοκιμασίες της ζωής. Απὸ τη χρονιά της χειροτονίας μου, αξιώθηκα να παρευρίσκομαι κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνό του, που τελείται στο Μοναστήρι του, στη Μονὴ του Οσίου Δαβίδ, μαζί με προσκυνητές από τη Μητρόπολή μας.

Ευγνώμων είμαι στους γονείς μου, Ιωάννη και Αθηνά, που με έφεραν στη ζωή και με ανάθρεψαν με αγάπη, κόπους, πόνους και προπαντός ορθόδοξο ήθος. Στα αδέλφια μου και στους συγγενείς μου εκφράζω τις πολλές μου ευχαριστίες για τη συμπαράστασή τους.

Ευχαριστώ ακόμη τον Γέροντά μας, πατέρα Συμεών, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, ο οποίος με την αγάπη και την έμπονη προσευχή του, ενισχύει την αναξιότητά μου. Ευχαριστώ επίσης και τους εν Χριστώ αδελφούς της Μονής αυτής.

Πολλές ευχαριστίες απευθύνω στους  κληρικούς, τους μοναχούς και τις μοναχές της Μητροπόλεώς μας, που όλα αυτά τα χρόνια με περιέβαλλαν με αγάπη και φροντίδα, και ιδιαιτέρως τους ευλαβεστάτους διακόνους μας για την άρρηκτη ενότητα που διέκρινε τη συνδιακονία που είχα μαζί τους, διακονώντας τον επίσκοπό μας.

Ευχαριστίες εκφράζω επίσης στους προσκυνητές των ιεραποδημιών μας, τόσο στους Αγίους Τόπους, όσο και στην Ελλάδα. Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη σημερινή παρουσία των καθηγητών και συμφοιτητών μου από τα Ιεροσόλυμα και αλλαχού, ως επίσης και τους αδελφούς μας από την δοκιμαζόμενη Ελλάδα, τους οποίους ευχαριστώ από καρδίας.

Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί μου ἐν Χριστῷ αδελφοί,

Ευχαριστώ όλους εσας για την αγάπη που δείχνετε όλα αυτά τα χρόνια στο πρόσωπό μου, και ιδιαίτερα για τις μυστικές σας προσευχές, που συνόδευσαν τη διακονία μου.  Η αγάπη μου και η μνημόνευσή σας στην αγία και ιερά Πρόθεση είναι το καλύτερο αντίδωρο, που μπορώ να σας προσφέρω.

Ευχαριστώ τους αγιοταφίτες Πατέρες και τους χριστιανούς των Ιεροσολύμων, για το ιερό κουκούλιο που μου έχουν στείλει ως αγιοταφιτική ευλογία, για να νιώθω τη σκέπη τῶν εὐχῶν τους και την αγάπη τους στη ζωή μου.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ θα πώ στη μεγάλη μου οικογένεια, στο προσωπικό της Μητροπόλεώς μας, και ιδιαίτερα στο Πολυδύναμο Κέντρο «Σολέα», στο οποίο έχω την χαρά και την ευλογία  να παρευρίσκομαι καθημερινά, επικοινωνώντας με τις γιαγιάδες και παππούδες μας εκεί και συμμεριζόμενος τις ποικίλες του γήρατος δοκιμασίες, αλλά και ωφελούμενος ποικιλοτρόπως με τις ευχές τους και τις εμπειρίες που κομίζει το πολύχρονο γήρας τους.

Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω τη γενέτειρα μου, τους κατοίκους και αποδήμους της, για όλα αυτά που έκαναν καὶ την καλωσύνη με την οποία με περιβάλλουν, και, δεύτερο, ευχαριστώ την κοινότητα της Ευρύχου, όπου με αγάπη φιλοξενείται προσωρινά η προσφυγική μας Μητρόπολη, τους κατοίκους και αποδήμους της, και ιδιαίτερα τα παιδιά του Κατηχητικού της Ευρύχου, τα οποία είναι και δικά μου πνευματικά παιδιά, πράγμα που η αγάπη τους το δείχνει πάρα πολλές φορές.

Τελευταίους αλλ’ όχι αλησμόνητους -δεν είναι σχήμα λόγου- ευχαριστώ και όλους τους κεκοιμημένους, οικείους και φίλους, γιατί κάποιων εξ αυτών οι προσευχές έχουν παρρησία στον Θεό. Αιωνία η μνήμη όλων των Πατέρων και αδελφών ημών!

Θεοφιλέστατε άγιε Αρσινόης, κύριε Νεκτάριε, η παρουσία σας στην χειροτονία μου με τιμά όλως ιδιαιτέρως. Σας ευχαριστώ, γιατί έτσι επισφραγίζετε και πάλιν την πνευματική φιλία, που γέννησε το μαγειρείον του Μαυροβουνίου και σφυρηλάτησαν σχετικές χαριτωμένες διηγήσεις και ιστορίες του Δεσπότη μου και παραδελφού σας. Εύχεσθε για μένα να ευαρεστήσω Θεῷ και ανθρώποις.

Πανοσιολογιώτατε εκπρόσωπε της περικλεούς και παλαίφατης Μονής του Κύκκου, πατέρα Αγαθόνικε. Ευχαριστώ για την παρουσία σας σήμερα στη χειροτονία μου, η οποία κομίζει στο πρόσωπό σας το έλεος της αγίας Εικόνος της Ελεούσας του Κύκκου, επιβεβαιώνοντας έτσι την αδελφοσύνη των Μητροπόλεών μας, αλλά και την ιστορική σχέση ανα τους αιώνες Κύκκου και Μαραθάσας.

Πανιερώτατε, πάτερ και δέσποτα, προσφέρω τον εαυτό μου στον Κύριο μου και Θεό μου Ιησοῦ Χριστό και στην κατά Μόρφου επισκοπήν Του, αναφωνώντας τον θεομητορικό λόγο·

«Ἰδού ὁδοῦλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμα σου…».

2. Λόγος του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου, επι τη προχειρίσει εις αρχιμανδρίτην του πατρός Ιακώβου Καλογήρου

Πατέρες και αδελφοί μου, τα του Ιακώβου πρεσβυτέρου και αρχιμανδρίτου ολοκληρώνονται αυτή τη στιγμή. Τώρα αρχίζει ο δικός σου σταυρός, αγαπητέ μου πάτερ Ιάκωβε. Αυτός του αρχιμανδρίτη της ταπεινής Μητροπόλεως Μόρφου και του αρχιερατικού προϊστάμενου της βορείου και νοτίου Μαραθάσας.

Τον σταυρό αυτό, αγαπητέ μου πάτερ Ιάκωβε, μαζί θα τον σηκώσουμε, γιατί θα έχεις τη δική μας βοήθεια, τη δική μας καθοδήγηση. Των καλών αρχιμανδριτών, του πατρός Κυπριανού, του πατρός Αμβροσίου και του πατρός Φωτίου, καθώς και του πρωτοπρεσβυτέρου μας πατρός Χριστοφόρου, και όλων των καλών ιερέων και διακόνων μας. Δεν είσαι μόνος και το ξέρεις. Δεκατρία χρόνια μαζί έχουμε ζήσει σαν αδελφοί μες στην αδελφότητα της Μητροπόλεώς μας κι εύχομαι αυτό το ήθος, αυτό το κλίμα, να συνεχιστεί.

Οι κοινότητες της Μαραθάσας, που μαστίζονται από την αστυφιλία, περιμένουν πολλά από εσένα, αγαπητέ μου Ιάκωβε. Ως Μαραθεύτης που είσαι εξ αίματος και εκ πνεύματος, πρέπει να παράσχεις σ᾽ αυτές τη δική σου συμπαράσταση, ενίσχυση και ενθάρρυνση. Ιδιαιτέρως, να δώσεις μεγάλη σημασία στους ιερείς, και να προσεύχεσαι να έχεις μιά καλή συνεργασία μαζί τους, γιατί αυτό είναι το Α και το Ω της νέας σου διακονίας. Και, δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς και καλούς ιερείς.

Έχουμε ανάγκη ιεροψαλτών, και το ξέρεις κι εσύ κι εγώ, κι ο καλός μουσικοδιδάσκαλος μας, Μάριος Αντωνίου. Για τούτο σε παρακαλώ, όλως εξαιρέτως, να μεριμνήσεις και να φροντίσεις να  πυκνωθούν οι μαθητές της βυζαντινής σχολής μας, διότι το μέλλον που έρχεται είναι πολύ δυνατό. Όχι μόνο για την Μαραθάσα, που πολλοί θα την αναζητήσουν για την άλλην ποιότητα ζωής που έχει, το περιβάλλον της, την ιστορία της και την ενότητα, που έχουν οι κάτοικοι ανάμεσα τους, αλλά γιατί έρχεται η ελευθερία της κατεχόμενης Κύπρου. Και κατά την ευλογημένη αυτήν ώρα, θα χρειασθούν ιερείς και ιεροψάλτες, για να τελείται το μέγα μυστήριο της Ευλογημένης Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Οι απανταχού Ορθόδοξοι συγκροτούν κοινότητα, εάν λειτουργούν και εάν κοινωνούν. Και, δόξα τω Θεώ, ο κόσμος μας «εν εσχάτοις χρόνοις» έμαθε να κοινωνά τακτικά. Βοήθα τον κόσμο μας να μετανοεί και να κοινωνεί τακτικά, όπως έμαθες και εσύ από τους καλούς μας πνευματικούς πατέρες, εξαιρέτως τον κοινό μας Γέροντα πατέρα Συμεών.

Στήριξε τη Μονή Οσίου Ιωάννου του Λαμπαδιστού, που τώρα κάνει ξανά τα πρώτα της βήματα, ως επανδρωμένη μονή, με τους δύο πατέρες, Αμβρόσιο και Ιωάννη. Από σήμερα είσαι ο εφημέριος αυτής της Μονής, κι είναι πολύ σημαντικό να ενισχύσεις τη Μονή αυτή. Διότι έτσι δημιουργείται μία πνευματική βάση στη Μαραθάσα και σε όλη την Κύπρο. Εάν ενισχύσετε, αγαπητέ μου πάτερ Ιάκωβε, και εσύ και όλοι οι ιερείς κι ο λαός της περιοχής αυτή τη Μονή, αυτή θα δώσει ζωή και πνοή σ’ όλη τη Μαραθάσεια γη.

Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, να τελούνται τακτικές θείες Λειτουργίες στη Μονή και από εσένα και δευτερευόντως τον πατέρα Ανδρέα, ούτως ώστε να δοξάζεται το όνομα της Αγίας Τριάδος και να ενισχύεστε και εσείς και οι πιστοί.

Αγαπητέ μου αρτιγέννητε αρχιμανδρίτη και αείποτε διάκονε της ημετέρας αρχιερωσύνης, ο σταυρός, που  μόλις τώρα σου δώσαμε, είναι σταυρός μαρτυρίας και μαρτυρίου. Είναι ο σταυρός του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ιακώβου του Τσαλίκη, του νέου ασκητού του εν Ευβοία. Μου τον παραχώρησαν οι Πατέρες της Μονής Οσίου Δαβίδ, όταν εκοιμήθη ο Γέροντάς μας, και τώρα τον παραδίδω σ᾽ εσένα, όχι για να φέρεις ένα σταυρό και να καυχάσαι, αλλά για να αντιλαμβάνεσαι τί κρύβει ο σταυρός αυτός. Κρύβει μαρτύριο. Κρύβει θάνατο, αλλά και ανάσταση. Κρύβει σταυροαναστάσιμη χαρά, κατά το πρότυπο του οσίου πατρός ημών Ιακώβου Τσαλίκη του εν Ευβοία, αλλά και του μεγάλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου ιεράρχου και ιερομάρτυρος Ιεροσολύμων.

Η χάρις του Θεού επέτρεψε μέσα στη δική σου ζωή να φέρεις το όνομα των δύο αυτών Ιακώβων. Εύχομαι τους δύο άγιους Ιακώβους να μην τους διαψεύσεις και να ακολουθείς πάντα το παράδειγμα τους. Να ακολουθείς τη μυστική ζωή του Γέροντα Ιακώβου, που ήταν ζωή μετανοίας, και γι’ αυτό όταν μιλούσε, κάθε πέντε λέξεις έλεγε: «Με συγχωρείτε». Διότι αισθανόταν κι έβλεπε μέσα του κάποια αμαρτία.

Πρόσεχε τον πειρασμό, που έχουν μέσα τους οι Κύπριοι. Οι Κύπριοι αγαπούν τον Θεό. Μιλούν για θαύματα, βλέπουν θαύματα. Αλλά έχουν έναν πειρασμό, που δεν τον παραδέχονται. Και ποιός είναι ο πειρασμός αυτός; Η αυτάρκεια. Πρόσεξε μήπως και βολευτείς με τα λίγα. Με τη μετάνοια να βολευτείς, και η μετάνοια θέλει εγρήγορση, «γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν, καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον». Αλλοίμονο, αν κρατήσουμε μόνο τον ύπνο τον ελαφρό. Θα γίνουμε ελαφροί. Θα γίνουμε γελοίοι σε ανθρώπους, σε αγγέλους και σε δαίμονες. Γι’ αυτό πρόσεχε, ώστε ο σταυρός του Γέροντος Ιακώβου να καταστεί και γιά σένα σταυρός υπόμνησης και εγρήγορσης του νου σου. Να τον οδηγείς καθημερινά στη μετάνοια. Κι όταν βλέπεις, ότι χάνεται ο στόχος, που είναι η συνεχής τήρηση των εντολών του Κυρίου, να αναγνωρίζεις την αστοχία σου. Κανείς μας δεν τα καταφέρνει. Να έχουμε επίγνωση της αδυναμίας μας και να μετανοούμε και να στέλλουμε τις αμαρτίες μας μ’ ένα πνευματικό ασανσέρ στα ουράνια δώματα, στον Χριστό. Και να του λέμε: «Χριστέ μου, σου στέλνω τις αμαρτίες μου. Στείλε μου την άφεση Σου. Στείλε μου τη Χάρη σου». Και θα γεμίζει το ασανσέρ στην κατάβαση προς εμάς!. Είναι χουβαρντάς ο Θεός μας. Φτάνει εμείς να μετανοούμε. Αυτή την εργασία, πάτερ Ιάκωβε, θέλουμε να την κρατήσεις, και να τη συνεχίσεις και να προσέξεις, μήπως  γελαστεί ο νους σου από τις τιμές και τις αγάπες τις πολλές του κόσμου. Εύκολα ο κόσμος λέει «ἄξιος» και «ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις», και ευκολότερα, «σταύρωσον». Μαθητές του Κυρίου είμαστε όλοι. Θα τα υποστούμε όλα. Και τον Σταυρό Του, αλλά και την Ανάσταση Του.

Επίσης ο Γέροντας Ιάκωβος ήξερε να μιλά στον Άγιο του, τον όσιο Δαβίδ. Μάθε και συ να μιλάς προσωπικά στους Αγίους, στην Παναγία μητέρα μας Κυρία Θεοτόκο και στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, με απλά λόγια. Σου έδωσε ο Θεός το χάρισμα της απλότητας. Μην το πετάξεις. Αξιοποίησε το.

Ο Γέρο-Ιάκωβος είχε το μεγάλο χάρισμα να μνημονεύει ονόματα πολλά. Θυμάσαι, τί μου είπες, όταν σου ανέφερα ότι αποφάσισα να μην σε κάνω πρωτοπρεσβύτερο, αλλά αρχιμανδρίτη; Μου είπες: «Δεσπότη μου, εγώ δεν θέλω σταυρούς. Μία Πρόθεση θέλω, να μνημονεύω νεκρούς και ζωντανούς.» Ιδού, σου δώσαμε Πρόθεση, πάτερ Ιάκωβε, να δούμε πώς θα την αξιοποιήσεις. Πώς θα βγαίνουν άνθρωποι από την κόλαση, όπως έκαμνε ο Γέρο-Ιάκωβος, και τους εισήγαγε στη δρόσο του Αγίου Πνεύματος και του Παραδείσου.

Από αύριο να περιέρχεσαι τα χωριά της Μαραθάσας και της Σολέας, που πολύ σε αγάπησαν και σε στήριξαν, καθώς και της Βορείου Πιτσιλιάς, αλλά και της ελεύθερης πεδινής περιοχής Μόρφου. Τακτικά, ταπεινά και απλά. Και να συνεχίσεις την καλή σου σχέση που είχες με τα παιδιά της Ευρύχου, με τους γέρους και τις γερόντισσες του Πολυδύναμου Κέντρου Σολέας, με τον κήπο της Μητρόπολής μας, που ακόμα και ψες –παραμονή της χειροτονίας σου-τον πότιζες. Με τους κεκοιμημένους και τους πενθούντες. Επέκτεινε το χάρισμα σου και στην πονεμένη νεότητα της Κύπρου, που ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής και του θανάτου.

Να είσαι έτοιμος πάντοτε, με τις ευχές μας και τις ευχές του γνησίου πνευματικού μας αδελφού, Επισκόπου Αρσινόης Νεκταρίου, που σήμερα μας τιμά με την παρουσία του, να δίδεις λόγον και μαρτυρίαν Χριστού, «παντὶ τῷ αἰτοῦντι λόγον περὶ τῆς ἐν ἡμῖν καλῆς ἐλπίδος».