Σάκης Ιωαννίδης, εφ. Καθημερινή Ελλάδος, 20.01.2015

«Είναι ευτυχής σύμπτωση η αγιοποίηση του γέροντα. Είχαμε κανονίσει πριν από μέρες αυτό το ταξίδι και φαίνεται πως ήρθαμε την κατάλληλη στιγμή» μας λέει περιχαρής μία κυρία από τα μέλη του Συνδέσμου Συνταξιούχων του Δημοσίου από την Καβάλα, καθώς κατεβαίνει από το πούλμαν που σταμάτησε στο γεμάτο πάρκινγκ του μοναστηριού.

Ξεκίνησαν το ταξίδι τους στις 7 το πρωί της Κυριακής και μετά μια σύντομη στάση σε ένα μοναστήρι της Χαλκιδικής έφτασαν λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι στο ησυχαστήριο όπου βρίσκεται το μνήμα του, προσφάτως ανακηρυχθέντα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αγίου Παϊσίου. Ηδη, η ουρά των προσκυνητών σχημάτιζε εκείνη την ώρα ένα πολυπληθές «Π» γύρω από το μνήμα του Μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτη, όπου είχε τοποθετηθεί ένα πορφυρό χαλάκι για τα γόνατα και ειδική χειρολαβή για στήριξη, ενώ οι γερόντισσες, αθόρυβες αλλά πανταχού παρούσες, επέβλεπαν την τήρηση της τάξης και διευκόλυναν τη ροή της κίνησης με τη βοήθεια εθελοντών. Δεκάδες πιστοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό περίμεναν υπομονετικά, παρά το κρύο της συννεφιασμένης μέρας, για να προσκυνήσουν και να αγγίξουν το χώμα που σκεπάζει το μνήμα.

«Δεν μας έλειπαν οι επισκέπτες στο μοναστήρι. Τώρα ένα παραπάνω» λένε οι μοναχές αλλά αποφεύγουν να μιλήσουν πιο συγκεκριμένα. Η δημοφιλία του Γέροντα έφερε στο μοναστήρι προσκυνητές κάθε ηλικίας, ορισμένοι από τους οποίους, όπως μας είπαν, τον έμαθαν από το Διαδίκτυο. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα τυπώθηκαν οι νέες εικόνες με τη μορφή και το φωτοστέφανο του Αγίου Παϊσίου.

«Η μητέρα μου ήρθε από τη Ρωσία για να προσκυνήσει. Της έκανα τα εισιτήρια μόλις μαθεύτηκε η αγιοποίησή του» μας λέει ένας από τους προσκυνητές και απαθανατίζει τις στιγμές με το κινητό του. Ο Βαγγέλης Ζώης και η οικογένειά του μπήκαν στο αυτοκίνητο νωρίς το πρωί και ήρθαν από την Καστοριά στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. «Εχουμε διαβάσει και τους πέντε τόμους των λόγων του Γέροντα και ήρθαμε να προσκυνήσουμε. Χαρήκαμε πολύ με την αγιοποίησή του», σημειώνουν. Ανάμεσα στους επισκέπτες της Κυριακής ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθούς, Δαμιανός, ο οποίος, όπως μας είπαν οι μοναχές, γνώριζε προσωπικά τον Παΐσιο. Η κίνηση στο μοναστήρι ήταν αυξημένη και στις αγρυπνίες που τελούνταν από την προηγούμενη Τετάρτη, μια μέρα μετά την επίσημη ανακοίνωση της Αγιοκατάταξης του γέροντα Παΐσιου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Από τις 9 το βράδυ μέχρι περίπου τις 3 τα ξημερώματα, εκατοντάδες πιστοί προσκυνούσαν το μνήμα του Αγίου και παρακολουθούσαν τη Λειτουργία που τελούνταν στον ναό του Ευαγγελιστή Ιωάννη, υπό το φως των κεριών και των καντηλιών. Το γυναικείο μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο και στον Αγιο Αρσένιο, αν και οι περισσότεροι το ξέρουν ως το «μοναστήρι του Γέροντα Παΐσιου», όπως αναγράφεται και στις πινακίδες που οδηγούν εκεί. Χτισμένο σ’ έναν καταπράσινο λόφο στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, το ησυχαστήριο ιδρύθηκε το 1967 με τις οδηγίες του ίδιου του Παΐσιου ως προς την κατασκευή και την οργάνωσή του και δεν στερείται μεγαλοπρέπειας.

Το μοναστήρι αποτελείται από πέντε αρχιτεκτονικά σύνολα αθωνικού ρυθμού σε μορφή Λαύρας, δηλαδή με τα κτίρια διασκορπισμένα στο χώρο: το κυρίως μοναστηριακό συγκρότημα με τα κελιά, το ιεροραφείο και τα εργαστήρια αγιογραφίας και χρυσοκεντήματος, τον ναό του Αγίου Αρσενίου με το Αρχονταρίκι για τη φιλοξενία των προσκυνητών, τον ναό του Ευαγγελιστή Ιωάννη με τη βιβλιοθήκη και άλλους δύο ναούς και το Οστεοφυλάκιο του μοναστηρίου. Ο Γέροντας μετέφερε εκεί τα ιερά Λείψανα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου το 1970 και εργάστηκε για τη συγγραφή της βιογραφίας του. Οπως διαβάζουμε στο ιστορικό του μοναστηριού, ο Γέροντας Παΐσιος είπε, μετά την αναγνώριση του Αγίου Αρσενίου το 1986, ότι «τώρα ο Αγιος θέλει το σπίτι του» και έτσι αποφασίστηκε η ανέγερση ναού προς τιμήν του. Ο καιρός θα δείξει αν ο νέος Αγιος θα χρειαστεί και δικό του «σπίτι» στο μοναστήρι. Πάντως, ορισμένοι πιστοί θα απογοητευτούν εάν περιμένουν να προσκυνήσουν τα Λείψανά του, καθώς επιθυμία του ήταν, όπως μάθαμε, να μη γίνει ποτέ η εκταφή του.