Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου

Με ευλάβεια, τελέσθηκε, το Σάββατο, 30 Αυγούστου 2014, ημέρα μνήμης των Αγίων Αλεξάνδρου, Ιωάννου και Παύλου Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως, η εις διάκονον χειροτονία του Χρίστου Μιχαήλ στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευήςστην κοινότητα Μουτουλλά. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας και με τη παρουσία πλήθους πιστών.

Ο π. Χρίστος Μιχαήλ είναι επαναπατρισθείς Κύπριος του Καναδά, καταγόμενος από την κώμη του Μουτουλλά. Ο Θεός τού χάρισε τρία τέκνα, ένα εκ των οποίων υπηρετεί ως ιερέας στο Τορόντο, με την ευλαβή σύζυγό του Ιωάννα.

Στην ομολογία του, απευθυνόμενος στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη μας κ. Νεόφυτο και πάνω απ’ όλα στον Θεό, προ της χειροτονίας του, ο νεοχειροτονηθείς διάκονος ανέφερε τα εξής:«Πανιερώτατε, σήμερα, γίνομαι κι εγώ ένας στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Όπως οι στρατιώτες υπακούουν στους ανωτέρους τους για να ευδοκιμήσει μια χώρα, έτσι και οι στρατιώτες του Χριστού μας πρέπει να τον υπακούουν και να τον υπηρετούν. Φυσικά, αυτό πρέπει να γίνεται στο πρόσωπό σας και κατά συνέπεια δια μέσου εσάς στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Να τον υπηρετούμε πιστά και με συνέπεια»… «Οφείλω πάνω απ’ όλους ευχαριστία δοξολογία και αίνον στον Μεγάλο Δωροδότη μας Χριστό, που με δέχεται στις αγκάλες του και σε λίγο θα σταθώ ενώπιον σας ως διάκονος της  του Χριστού εκκλησίας. Βοήθησέ με, Κύριε, να γίνω άξιος υπηρέτης σου, να φέρω εις πέρας την αποστολή μου και το κυριότερο δίδε μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης και αγάπης. Αγάπη πολλή για όλους, έτσι ώστε όλα να γίνονται από τα χέρια μου μόνο για τη δική σου δόξα και όχι τη δική μου».

Στο λόγο του, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στις ιερατικές και εκκλησιαστικές ρίζες του π. Χρίστου, σε ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα του διακόνου, εκείνο της μνημόνευσης ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων και στην αρετή της ξενιτιάς: «Εύχομαι, πάτερ Χρίστε, αυτή την ιεροσύνη την οποία προσδοκούμε να απολαύσεις, να την τιμήσεις, όπως την παρέλαβες από τον πρόγονο και θείο σου, πρεσβύτερο Σωκράτη, όπως την παρέδωσες ήδη στον υιό σου πρεσβύτερο Μιχαήλ και να αξιωθείς από τα εγγόνια σου να γίνουν συνεχιστές αυτής της ιεροσύνης»…  «Από αυτή τη στιγμή ως διάκονος να αρχίσεις να μνημονεύεις πολλά ονόματα. Το της μνημονεύσεως είναι εξαιρέτως έργο του ιερέως. Σε παρακαλώ να έχεις δελτίο ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων και έτσι δια της μνημονεύσεως να αρχίσεις να εισέρχεσαι στο της ιεροσύνης λειτούργημα»… «Χαίρομαι που εσύ με τη ευλαβέστατη σύζυγό σου, διακόνισσα Ιωάννα, τόσα χρόνια, ασκήσατε την αρετή που συναντάται στους μοναχούς, εκείνης της ξενιτιάς. Μπορεί να επιστρέφεις στην ευλογημένη κοινότητα του Μουτουλλά αλλά εγκαταλείπεις το αίμα σου για να βρεις τις ρίζες σου, την ιεροσύνη του παπα-Σωκράτη, την ευσέβεια της Κύπρου, την οποία ποτέ δεν απώλεσες και διατήρησες αλώβητο μέσα από τις περιπέτειες της ξενιτιάς το ορθόδοξο φρόνημα». Τέλος, ο Πανιερώτατος ευχήθηκε στον π. Χρίστο καλή διακονία και απολογία επί του φοβερού βήματος.

……………………………

Όταν σε λίγος γονατιστός μπροστά στην Αγία Τράπεζα της εκκλησίας του χωριού μου, με την επίθεση των χεριών σας Πανιερώτατε, θα δεχτώ την Θεία Χάρη (την Θεία Χάρη που τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα) γενόμενος διάκονος της του Χριστού εκκλησίας, δέος με συνεπήρε και φόβος.
 

Σήμερα, γίνομαι κι εγώ ένας στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Όπως οι στρατιώτες υπακούουν στους ανωτέρους τους για να ευδοκιμήσει μια χώρα, έτσι και οι στρατιώτες του Χριστού μας πρέπει να τον υπακούουν και να τον υπηρετούν. Φυσικά, αυτό πρέπει να γίνεται στο πρόσωπό σας και κατά συνέπεια δια μέσου εσάς στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Να τον υπηρετούμε πιστά και με συνέπεια
 

Τόσο εγώ, όσο και η σύζυγός μου, γαλουχηθήκαμε με τα χριστιανικά ιδεώδη, γι’ αυτό και εμείς μεταδώσαμε με τη σειρά μας αυτά τα ιδεώδη στα παιδιά μας.
 

Τώρα που αποκατέστησε τα παιδιά μου στον Καναδά, αποφάσισα να επαναπατριστώ και να εκπληρώσω τον πόθο μου, να ενταχθώ στην ιερατική οικογένεια του Χριστού μας.
 

Πάνω απ’ όλους όμως, οφείλω ευχαριστία δοξολογία και αίνον στον Μεγάλο Δωροδότη μας Χριστό, που με δέχεται στις αγκάλες του και σε λίγο θα σταθώ ενώπιον σας ως διάκονος της του Χριστού εκκλησίας. Βοήθησέ με, Κύριε, να γίνω άξιος υπηρέτης σου, να φέρω εις πέρας την αποστολή μου και το κυριότερο δίδε μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης και αγάπης. Αγάπη πολλή για όλους, έτσι ώστε όλα να γίνονται από τα χέρια μου μόνο για τη δική σου δόξα και όχι τη δική μου.
 

Πανιερώτατε, αγαπητοί αδελφοί και από σήμερα συλλειτουργοί μου, αγαπητοί συγχωριανοί, φίλοι χριστιανοί, αυτή τη στιγμή ζητώ και τις δικές σας προσευχές . Αυτές θα είναι το όπλο που θα χρησιμοποιήσω για την κατάλυση παντός κακού, αλλά και όπλο για να κτυπούμε συνεχώς τις ουράνιες πόρτες. Κρούετε και ανοιγήσετε μας προτρέπει ο ίδιος ο Χριστός. Είθε να είναι ανοιχτές για όλους μας, για να εισέλθουμε εις τη Βασιλεία του Θεού. Μακάρι να αξιωθούμε να την κληρονομήσουμε.
 

Από αυτό το βήμα, θέλω επίσης να ευχαριστήσω, πρώτα απ΄ όλους τη σύζυγό μου, που έδειξε πολλή κατανόηση και αφήνει τα παιδιά και τα εγγόνια μας στον μακρινό Καναδά και με ακολουθεί στην Κύπρο. Μεγάλο ευχαριστώ, επίσης οφείλω στα παιδιά και τα εγγόνια μου, που αν και λυπήθηκαν που φύγαμε από κοντά τους, εν τούτοις με πόνο ψυχής κα με χαρά μεγάλη δέχτηκαν αυτή μου την απόφαση.