του διακόνου Φοίβου Παναγιώτου

Με θρησκευτική ευλάβεια εορτάστηκε, την Παρασκευή και το Σάββατο, 16^η και  17^η  Σεπτεμβρίου 2016, η μνήμη του Αγίου Αυξιβίου Α΄ Επισκόπου Σόλων της Κύπρου, στον ομώνυμο ιερό ναό, στην κοινότητα Αστρομερίτη, χοροστατούντος και προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου, πλαισιωμένου από ιερείς και πιστούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας.

Στη διάρκεια του πανηγυρικού εσπερινού, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος χειροθέτησε σε οικονόμο τον ιερέα του ναού, πατέρα Νεκτάριο Νικολάου, νουθετώντας τον να μην αρκείται στα ολίγα, να επιθυμεί  συνεχώς περισσότερα και τα περισσότερα να είναι τα δικαιώματα του Χριστού ‒ όχι τα δικαιώματά μας‒ για να διακονήσει τον πονεμένο λαό του Θεού. Ο πατήρ Νεκτάριος με τη σειρά του ευχαρίστησε τον Πανιερώτατο για το ειλικρινές ενδιαφέρον και την αέναη αγάπη του για τους ιερείς του, προσφέροντάς του ως δώρο μια εικόνα στην οποία εικονίζονται οι δυο αρχιερείς που τιμούνται την ίδια μέρα, ο Άγιος Αυξίβιος Επίσκοπος Σόλων και ο Άγιος Ηρακλείδιος Επίσκοπος Ταμασού. Ο Πανιερώτατος δώρισε το επιγονάτιο του μακαριστού προκατόχου του επισκόπου Χρύσανθου Σαρηγιάννη, με αφορμή το γεγονός ότι ο πατέρας Νεκτάριος αποτελεί τον τελευταίο χειροτονημένο ιερέα από τον μακαριστό επίσκοπο.

Στο τέλος του εσπερινού, πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της αρχαίας εικόνας του Αγίου, που χρονολογείται τον 17ο αιώνα και φυλάγεται σε ειδικό προσκυνητάρι, στο κέντρο του ναού.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου στον λόγο του τόνισε την επιτακτική ανάγκη να ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας στο Άγιο Πνεύμα και να Το αφήσουμε να κατοικήσει μέσα μας, να θρονιάσει. Να καθαρίζουμε την καρδιά μας με τη μετάνοια, να αγαπήσουμε την ησυχία, την προσευχή και να δοθούμε ολοκληρωτικά στον φιλάνθρωπο Χριστό.  

«Ευρισκόμενοι στο ναό του Αγίου Αυξιβίου, ας τον παρακαλέσουμε να αυξάνεται εντός μας η αίσθηση της χάριτος, της δωρεάς , της συμπαράστασης και της συνέργειάς του εις το κατά Θεό διακόνημα της αρχιεροσύνης, της ιεροσύνης, της διακονίας, της συμμετοχής μας στις ακολουθίες. Για να επιτευχθεί όμως αυτό δεν φτάνει μόνον να φέρουμε  το σώμα μας στην εκκλησία αλλά πρέπει να προσφέρουμε και την καρδία μας στο Πνεύμα το Άγιο. Να υπάρχει στοιχειώδης θέληση προσφοράς. Να είμαστε στην εκκλησία χωρίς η καρδιά να συμμετέχει και χωρίς το Πνεύμα το Άγιο να έχει το θρόνο του, αφού ο θρόνος του Αγίου Πνεύματος στη γη είναι η καρδιά του καθενός μας, δεν θα έχουμε καρπούς». 

«Αφού, λοιπόν, η καρδιά μας είναι θρόνος του Αγίου Πνεύματος, οφείλουμε να τη διατηρούμε καθαρή, δείχνοντας μακριά τους λογισμούς, τις επιθυμίες, τους αμαρτωλούς πόθους. Απεναντίας πρέπει να τη στολίζουμε με ευγενείς, ωραίους, υψηλούς, πνευματικούς στόχους, πόθους και κατά Θεό επιθυμίες και το κυριότερο να καλλιεργούμε μέσα στην καρδιά μας την προσευχή της μετανοίας «Το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Έτσι να εργαζόμαστε και να προσευχόμαστε με κάθε ευκαιρία. Υπάρχει καιρός για προσευχή είτε είμαστε στην εργασία μας, είτε στο σπίτι μας είτε στην εκκλησία. Μην περιμένετε να προσευχηθεί η καρδιά μας όταν έρθουμε στον ναό. Στο ναό μεταφέρουμε την εργασία, τις μέριμνες και τους πόθους της ημέρας. Άρα είναι σημαντικό τι είδους εργασία κάνει η καρδία μας όλη την ημέρα για να έρθει είτε στον  εσπερινό είτε στη Θεία Λειτουργία να προσφέρει και να δωρίσει  στο Πνεύμα το Άγιο, τους πόθους, τις επιθυμίες, τις μετάνοιες από ποικίλες αμαρτίες που έχουμε. Δόξα τω Αγίω Θεώ που οι άγιοί μας μέσα από τις πανηγύρεις τους μας δίνουν αφορμές να ενθυμηθούμε ότι η καρδία μας δεν είναι μόνο να παράγει αίμα και να το διοχετεύει σε όλο το σώμα, αλλά και το ότι αυτή η καρδία έχει ανάγκη την αγιότητα του Τρισαγίου Θεού. Έχει ανάγκη να ενωθεί με το Πνεύμα το Άγιο, όπως η Παναγία ενώθηκε με το Πνεύμα το Άγιο “και εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένο” και γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησού. Έτσι γεννιέται στην καρδία κάθε ανθρώπου ο Χριστός και συνομιλούμε μαζί Του και μας ακούει ταπεινά, αφού είναι η άκρα ταπείνωσης και μας δωρίζει σιγά-σιγά τις δωρεές του  Αγίου Πνεύματος, την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, την ελπίδα, την πίστη, την εγκράτεια. Είναι απέραντα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αρκεί εμείς να προσφέρουμε την καρδιά μας στο Πνεύμα το Άγιο να ενωθεί μαζί μας»

«Κάτι θα δώσει ο Θεός και σε εμάς. Είναι πλούσιος, χουβαρντάς, φιλάνθρωπος, αρκεί εμείς να έχουμε πόθο να Τον θέλουμε, να Τον ζητούμε. Πρέπει πάνω από όλα αυτά να αγαπήσουμε τον Χριστό και τα υπόλοιπα θα μας προστεθούν. Να μην είναι συνεχώς η έγνοια μας στα χρήματα, στα ακίνητα, στα κινητά, στην υγεία μας, στα παιδιά μας, στην γυναίκα μας, στον άνδρα μας. Πρέπει να μας ενδιαφέρουν και αυτά βεβαίως, αφού ζούμε μέσα στον κόσμο, όχι όμως με προσκόλληση που προκαλεί άγχος και ξεχνούμε τον Χριστό. Αγαπούμε την οικογένεια και τα παιδιά. Εντούτοις,  η πρώτη-πρώτη εντολή είναι να αγαπήσεις “Κύριο τον Θεό σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της ισχύος σου, εξ όλης της διανοίας σου” και έρχεται δεύτερη η εντολή “ν΄ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν”.  Άρα είναι πολύ σημαντικό να έχουμε αυτή τη διάθεση να αγαπήσουμε τον Χριστό πάνω απ’ όλους και όλα. Φαίνεται να μην είναι εύκολο αυτό, όμως δεν είναι ούτε δύσκολο αρκεί να το θέλουμε.  Όπως έλεγε ο άγιος γέροντάς μου Ευμένιος εκ Κρήτης, μαθητής του Άγιου Νικηφόρου του Λέπρου “εμείς οι άνθρωποι θέλουμε λίγο τον Χριστό γιατί είμαστε τεμπέληδες. Δεν θέλουμε να κουραστούμε, δεν θέλουμε το νου μας να τον προσανατολίσουμε στον Χριστό. Προτιμούμε να  είμαστε χλιαροί και νερόβραστοι χριστιανοί για να ασχολούμεθα με τις δικές μας επιθυμίες και διαθέσεις”. Όμως επειδή είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, ας πούμε ταπεινά στον Χριστό  “Χριστέ μου σε θέλω να είσαι πρώτος στη ζωή μου, βοήθα με εσύ που είσαι παντοδύναμος να σε θέλω περισσότερο”. Τι ωραίος λόγος, τι ωραίος τρόπος συνομιλίας με τον Χριστό! Άρα είναι πολύ σημαντικό να αυξήσουμε κατά το όνομα του Aγίου Αυξιβίου τον πόθος μας για Εκείνον. Σε αυτό βοηθούν πολύ η Θεία Λειτουργία, η ησυχία, η προσευχή∙ η νυχτερινή ησυχία στο σπίτι μας ή η πρωινή. Έτη πολλά σε όλους!»

Η μνήμη του Αγίου Αυξιβίου, τιμάται πανηγυρικώς την 17η Φεβρουαρίου και την 17η Σεπτεμβρίου.