διακόνου Φοίβου Παναγιώτου

Με πανηγυρική ευλάβεια εορτάστηκε, την Τρίτη, 4 Οκτωβρίου 2016, η μνήμη του Οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή στην ομώνυμη ιερά μονή στην κοινότητα Καλοπαναγιώτη, προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτου, πλαισιωμένος από ιερείς και από πιστούς, κυρίως κατοίκους και αποδήμους των χωριών της Κοιλάδας Μαραθάσας.

Στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κισάμου και  Σελίνου, υπέρτιμος και έξαρχος Εσπερίας Κρήτης κ. Αμφιλόχιος και συγχοροστάτησαν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Λήδρας και Καθηγούμενος της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά κ. Επιφάνιος και ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος. Στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού, έγινε λιτάνευση της εικόνας του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και της τιμίας κάρας του.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου στον λόγο του κατά τη διάρκεια του πανηγυρικού εσπερινού κατ’ αρχήν καλωσόρισε και ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισάμου και  Σελίνου κ. Αμφιλόχιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Λήδρας κ. Επιφάνιο, κι εξήρε  την άμεση συμβολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου για την αγιοκατάταξη του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ιστορική σημασία και παρουσία της μονής που στήριξε τους Ορθοδόξους Κύπριους κατά τη διάρκεια της Λατινικής και Τουρκικής κυριαρχίας στο νησί, αλλά  τόνισε και τη σημασία που έχει η μονή για όλη την ανθρωπότητα:  

«Η ιερά μονή του Οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή  λόγω της ιστορικής της παρουσίας από τον 11^ο αιώνα, συμπεριλήφθηκε στην παγκόσμια κληρονομιά της Ουνέσκο, και με αυτόν τον τρόπο έγινε ένα εκκλησιαστικό μνημείο που υπενθυμίζει σε όλη την οικουμένη ποιος έχει την Αλήθεια, αλλά και ποιος έχει την ευθύνη να διαχειριστεί αυτήν την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως που γεννά  αγίους, διότι μόνο τότε η αλήθεια είναι αλήθεια όταν ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα πάθη και με τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος τον οδηγεί στην αγιότητα.

»Άγιε αδελφέ σας καλωσορίζουμε μαζί με τον φίλτατο αδελφό Επιφάνιο, ηγούμενο της άλλης μεγάλης ιστορικής μονής του Μαχαιρά και παρακαλώ την αγάπη σας σε αυτό τον λαό της Κύπρου που πάντοτε διψά για ελευθερία, για βροχή και προπάντων για αγιότητα. Ο λαός της Κύπρου διαχρονικά προστρέχει στους αγίους μας, κι  είναι καλό να γνωρίζει ότι ο ιεράρχης που ευρίσκεται σήμερα μαζί μας  έγινε ο αίτιος για να έχουμε έναν σύγχρονο άγιο που τιμάται πολύ στην Κύπρο, τον όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό. Ο όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός γεννήθηκε στα ευλογημένα μέρη του Μητροπολίτη Κισάμου. Εκεί είναι η πατρίδα του αγίου Νικηφόρου και χάρη στην πίστη αυτού του ανθρώπου, αλλά  και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που έκλινε ευήκοον ους στην όλη παράκληση του αγίου Κισάμου, έχουμε στις τάξεις των αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακόμα ένα άγιο  τον  όσιο Νικηφόρο, που πολύ αγαπούμε και αισθανόμαστε πολλαπλά υποχρεωμένοι σε αυτόν. Γι’ αυτό χαίρομαι την παρουσία σας και δράττομαι της ευκαιρίας να σας ευχαριστήσω που εμπλουτίσατε με την πρόταση σας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον πονεμένο λαό μας με έναν μεγάλο όσιο που έζησε τον πόνο και την ασθένεια για να αποδεικνύει ότι ‘’η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται’’».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτη Κισάμου και  Σελίνου κ. Αμφιλόχιος στο δικό του λόγο εξέφρασε τη χαρά του που βρέθηκε στη μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστού κι αναφέρθηκε στην αγιότητα, της οποίας όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί δυνάμεθα να μετέχουμε:

«Σας ευχαριστώ Πανιερώτατε που βρίσκομαι σήμερα εδώ ως ταπεινός προσκυνητής. Σκέφτομαι αδελφοί μου ποια είναι τα μηνύματα που δίνει σήμερα αυτός ο όσιος σε όλους εμάς, στην οικουμένη όλη και σκέφτομαι τι νόημα έχει σήμερα η παρουσία πάντων ημών. Είναι άραγε από συνήθεια, είναι ένα έθιμο και μια ευσέβεια ή είναι κάτι βαθύτερο κάτι ουσιαστικότερο; Για να μπορεί να δοθεί απάντηση σε αυτό το ερώτημα νομίζω χρειάζεται να σκεφτούμε όλοι μας το ποια είναι η σημασία των αγίων και τι νόημα έχουν οι άγιοι στη ζωή μας και ποιος ο λόγος της παρουσίας των αγίων. Λέγει ο άγιος 

Μάξιμος ο Ομολογητής ότι οι άγιοι είναι φώτα θεουργικά. Είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες καθώς κάθε άγιος είναι μια θεοφανία. Είναι μια θεϊκή παρουσία, είναι ένα φως, αφού ο άγιος όταν ζει δεν ζει για τον εαυτό του, ζει για τον Χριστό όπως ο όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής. Αρχίζει να μας παρηγορεί,  να μας στηρίζει, να μας ενισχύει να μας ενδυναμώνει και να μας δείχνει το δρόμο ως σηματοδότης, ως φωτοδότης το δρόμο προς την τελείωση, τον δρόμο προς την βασιλεία των ουρανών».

Ανήμερα της εορτής του οσίου Ιωάννη στο κήρυγμα του ο Πανιερώτατος ανέφερε μεταξύ άλλων το εξής περιστατικό, για να μας υπενθυμίσει ότι ο Θεός δεν τιμωρεί, κι ότι η οποιαδήποτε ταλαιπωρία έρχεται στη ζωή μας είναι ευκαιρία για μετάνοια και πνευματική πρόοδο :

 «Πριν από δυο χρόνια μια καλή γυναίκα με σύζυγο και παιδιά ασθένησε με καρκίνο και πριν λίγες μέρες έγινε η κηδεία της. Μου έκανε εντύπωση το πως αυτή η γυναίκα διαχειρίστηκε την ασθένειά της και πως έζησε τα τελευταία της χρόνια. Τα έζησε σαν τον άγιο Ιωάννη τον Λαμπαδιστή.  Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού ενίσχυε τον άντρα της και τον καθοδηγούσε λέγοντας του συχνά  ότι αξία έχει μόνο η ζωή της Εκκλησίας και τίποτα άλλο. Και ο άντρας της επειδή την αγαπούσε την άκουσε και της είπε,  “αγάπη μου θα κάνω αυτά που μου είπες ” και του λέει, “όχι μόνο 

τώρα αλλά και όταν θα φύγω να κάμνεις αυτά που θέλει ο Χριστός. Διότι εγώ θέλω αυτά που θέλει ο Χριστός”. Καθοδήγησε τα παιδιά της, τον γαμπρό, τα αδέλφια της, τη μητέρα της και τους προετοίμασε για το μεγάλο της ταξίδι. “Εσείς θα μείνετε σε έναν κόσμο που θα δοκιμαστεί από έναν τεράστιο πόλεμο και δεν ξέρουμε τι θα ζήσει από αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο. Εγώ πηγαίνω για την αιώνια ζωή”.  Ποιος λοιπόν πηγαίνει για τα καλύτερα; Εμείς που πάμε να συναντήσουμε ένα παγκόσμιο πόλεμο και δεν ξέρουμε αν θα έχουμε τις ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις της μετανοίας για να τον διαχειριστούμε ή αυτή η κοπέλα που μέσα σε δύο χρόνια τον καρκίνο τον έκαμε αγιότητα και εισιτήριο για την αιώνια ζωή, κι όλη την οικογένειά της την έκαμε Εκκλησία;

»Ό,τι επιτρέψει ο Θεός στον καθένα μας ‒ μπορεί να μην είναι αρρώστια , μπορεί να είναι μια συκοφαντία, να είναι μια οικονομική ή πολεμική κρίση, μια πείνα, μια φτώχια, άλλωστε όλα ανατρέπονται στις μέρες μας και μεταβάλλονται‒ να μπορούμε αν συμβεί  να το διαχειριστούμε και να το κάνουμε ευκαιρία και όχι να κλαιγόμαστε και να το αντιμετωπίζουμε σαν τιμωρία και σαν κατάρα∙ ο Θεός δεν τιμωρεί καθόλου. Ο Θεός βρέχει επί δικαίους και αδίκους και εμείς πρέπει να δράξομε την ευκαιρία να μάθουμε την υπομονή, τις εντολές του Χριστού και να Τον αγαπήσουμε!».

Μόρφου Νεόφυτος : Η δοκιμασία δεν είναι τιμωρία, είναι ευκαιρία...