Προϊσταμένου του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, τελέστηκε μετά από 41 χρόνια θεία Λειτουργία στον κατεχόμενο ναό Παναγία Χρυσελεούσης, το  Σάββατο, 26 Δεκεμβρίου 2015.

Για πρώτη φορά μετά την προσφυγιά του 1974, τελέστηκε, με τη χάρη του Θεού, Θεία Λειτουργία στον κατεχόμενο ναό της Παναγίας Χρυσελεούσης Κατωκοπιάς, το Σάββατο, 26 Δεκεμβρίου 2015, προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Και, πλήθος εκτοπισμένων πιστών από την Κατωκοπιά και τα χωριά της γύρω περιοχής προσήλθε στην αρχιερατική αυτή Θεία Λειτουργία με τον προσήκοντα σεβασμό, έκδηλη συγκίνηση και βαθιά χαρά.

Η εορτή της συνάξεως της υπεραγίας Θεοτόκου στις 26 Δεκεμβρίου, εορταζόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσελεούσης στην Κατωκοπιά και σύμφωνα με προφορικές και γραπτές μαρτυρίες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια που γινόντουσαν στην περιοχή. Ο δε Γεώργιος Β. Κουντούρης αναφέρει: «Σε όλες τις θεομητορικές εορτές, μετά τη λειτουργία και πριν την απόλυση, γινόταν λιτανεία της εικόνας της Παναγίας Χρυσελεούσας γύρω από την εκκλησία. Κατά τη διάρκεια της λιτανείας οι πιστοί σταυροκοπούμενοι επερνούσαν κάτω από το εικόνισμα της Παναγίας. Το εικόνισμα ετοποθετείτο έξω από την εκκλησία, κάτω από τον ηλιακό, σε ειδική θέση πάνω στο δυτικό τοίχο, στα αριστερά της πόρτας της εισόδου στην εκκλησία.  Γινόταν παράκληση προς την Παναγία και ακολουθούσε η απόλυση. Προσκυνούσαν οι παπάδες, μετά οι άντρες και μετά οι γυναίκες. Οι γιορτάρηδες εστέκονταν δίπλα στην εικόνα, εράντιζαν με μερρέχες τον κόσμο και ο κόσμος τους ευχόταν «Χρόνια Πολλά». 

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου, στο κήρυγμα του, αναφέρθηκε εκτενώς στη σημασία που έχει η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στα κατεχόμενα, στο θαύμα της επιστροφής, που άρχισε σιγά σιγά να φανερώνεται, και μεταξύ άλλων είπε: 

«Πατέρες κι αδελφοί μου.

»Μας αξιώνει σήμερα ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να ζήσουμε την πρόγευση της αναστάσεως. ‘‘Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή’’, να ζήσουμε δηλαδή επ’ ελπίδι ζωής αιωνίου. Της ζωής, που μόλις τώρα κοινωνήσαμε, του Σωτήρος μας Χριστού, που νίκησε τον θάνατο και ευλόγησε την προσφυγιά με την προσφυγιά που ο ίδιος υπέστη όταν ήταν παιδί, κυνηγημένος από τον φθονερό και αφελή Ηρώδη, που έσφαξε τα αθώα νήπια, νομίζοντας πως θα αποκτείνει μαζί τους τον ‘‘αρχηγόν της ζωής’’. Υπακούοντας λοιπόν ο Μνήστωρ Ιωσήφ στην προσταγή του αγγέλου, παίρνει τη Θεοτόκο και το Θείο Βρέφος και ‘‘φεύγουν εις Αίγυπτον’’. Και βλέπουμε τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, των πλανητών, του ανθρώπου, της γης και των εν αυτή, να φεύγει πρόσφυγας στην αγκαλιά της μητέρας Του, της υπερευλογημένης ενδόξου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ,όχι για να σωθεί, όπως φύγαμε εμείς από την Κατωκοπιά και τα κατεχόμενα μέρη μας, αλλά για ν’ αγιάσει και την Αίγυπτο, ν’ αγιάσει κι άλλη γη πέραν της Ιουδαίας γης. Και, όπως αναφέρει η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας, όταν εισήλθε το νήπιο Ιησούς μετά της μητρός αυτού Μαρίας στην Αίγυπτο, έπεσαν τα χειροποίητα είδωλα και συντρίφτηκαν: ‘‘Λάμψας εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος· τα γαρ είδωλα ταύτης, Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν’’.

»Όπου λοιπόν ο Χριστός, εκεί συντριβή του διαβόλου και ανάσταση του ανθρώπου. Κι όπου Θεία Λειτουργία, εκεί και η εν Χριστώ ελευθερία. Και ο άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος όταν τελείται η Θεία Λειτουργία, γιατί είναι παρών Αυτός που ελευθέρωσε τον κόσμο από τον θάνατο και την καταδυναστεία του διαβόλου και μας ελευθερώνει από κάθε ενοχή, με μία μόνη προϋπόθεση: να έχουμε γνήσια, αυθεντική μετάνοια, να έχουμε αίσθηση, επίγνωση και διόρθωση των λαθών και των παθών μας. 

»Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να εορτάζεται την αμέσως επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων, της μεγάλης αυτής δεσποτικής  εορτής, η σύναξις της υπεραγίας Θεοτόκου, για να τιμήσουμε το πρόσωπο της Παναγίας μας που υπηρέτησε άμεσα στο εορταζόμενο γεγονός, με τη γέννηση του ενανθρωπήσαντος του Υιού του Θεού.  Όπως και την επομένη ημέρα των Θεοφανίων, που θα εορτάσουμε σε λίγε ημέρες, η Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε τη σύναξη του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος υπηρέτησε τη βάπτιση του Χριστού.  Και όπως όλα είναι δομημένα στην Εκκλησία μας με πολλή σοφία και μαστοριά, έτσι σωστά δομημένος είναι κι αυτός ο παλαιός ναός της Παναγίας Χρυσελεούσης, που οικοδομήθηκε από τους πατέρες σας, τους πάππους και τους προγόνους σας, κι αγιογραφήθηκε, όπως θυμόσαστε οι παλαιότεροι, με ωραίες τοιχογραφίες που ακόμη υπάρχουν, αλλά κρύβονται από τον Ηρώδη της σύγχρονης εποχής!

»Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, με τη χάρη του Θεού ερχόμαστε μετά από 41 χρόνια στην κατεχόμενη Κατωκοπιά για να προγευθούμε την Ανάσταση όπως προείπα και, ποιά μας περιμένει; Μας περιμένει η μόνη  «Κατωκοπίτισσα» που δεν έφυγε το 1974, αλλ' έμεινε εδώ για να φυλάει τον ναό, η Παναγία η Δέσποινα, την οποία βλέπομε εκεί πάνω ψηλά στην κόχη του ιερού βήματος στην τοιχογραφία της.

»Όλα και να χαθούν η Παναγία δεν χάνεται ποτέ. Ως η μόνη αληθινή μητέρα μας και μητέρα που γεννα την ανάσταση ευρίσκεται ανάμεσα μας, μαζί μας, κι εκεί που πολλές φορές οι άνθρωποι εξαντλούνται και απελπίζονται και λεν δεν υπάρχει ελπίδα για τίποτα πια, τότε διά των ευχών της Παναγίας μας γίνεται το θαύμα. Κι αυτό που ζούμε σήμερα είναι ένα θαύμα, ζούμε μια άλλη δική μας προσφυγική σύναξη. Δύο συνάξεις, λοιπόν, τελούνται σήμερα εδώ στον ναό της Χρυσελεούσας, της κεχρυσωμένης με τη Θεία Χάρη μητέρας της πηγής του ελέους, της μητέρας του Χριστού μας, μία της Παναγίας και μία προσφυγική. 

»Είναι βεβαίως πικρό να έρχεσαι πρόσφυγας στον τόπο σου να λειτουργείς και πρόσφυγας να φεύγεις! Όμως έχουμε βαθύτατη υποχρέωση απέναντι σε πολλούς ανθρώπους που ευρίσκονται στον ουρανό, αλλά και στη γη, να τελούμε αυτές τις Θείες Λειτουργίες, να μνημονεύουμε όλα αυτά τα ονόματα που ακούσατε σήμερα, των παλαιών ιερέων, των κοινοταρχών, των ηρώων του γένους μας, των αγνοουμένων, των ανθρώπων που κοιμήθηκαν και τελειώθηκαν και πριν και μετά την προσφυγιά. Όλοι αυτοί οι κεκοιμημένοι μαζί με την Παναγία, τον τίμιο Πρόδρομο, τους αγίους, τους αγγέλους κι εμάς τους ζωντανούς θέλουν να μνημονευθούν, να  πανηγυρίσουν και να γευθούν το αναστημένο σώμα και αίμα του Σωτήρος  μας Χριστού.  

»Χαίρομαι, που αυτή τη στιγμή, αυτή την ημέρα, αυτή τη χρονιά συναθροισθήκαμε σ᾽ αυτή τη θαυμαστή Θεία Λειτουργία, λίγες μέρες πριν το 2016, που θα είναι ένα έτος μεγάλων αποκαλύψεων, όχι μόνο για μάς τους Κυπρίους ή τους Έλληνες ή τους Τούρκους, αλλά για όλο τον κόσμο! Θα είναι ένας χρόνος που δεν θα ξεχάσει κανείς και που θα ξεπεράσει τους πολιτικούς, τους οικονομολόγους, τους κοινωνιολόγους, τους δεσποτάδες κι όλους όσους καταστρώνουν διάφορα εγκόσμια σχέδια. Γιατί σχέδια δεν έχουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά έχει κι ο Θεός. Και τα σχέδια του Θεού δεν έχουν λάθος, αλλά μεταφέρουν το καλό για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο! Κι εμείς, σαν απλοί παρατηρητές, βλέπουμε αυτό το θαύμα που συντελείται αργά και σταθερά στη σταυρωμένη γη μας. 

»Τα μέρη αυτά, πριν από 15 χρόνια, ήταν βουβά κι αλειτούργητα. Κι όπως θυμάστε, λειτουργήθηκε πρώτος ο Άγιος Μάμας στη Μόρφου, ο δικός μας προστάτης και μεγαλομάρτυρας, εν μέσω κρίσεων και κατακρίσεων πολλών. Αλλά ο λαός του Θεού, που ήταν παρών, έδειξε σε όλους τους ιερωμένους, τους πολιτικούς και τους Κυπρίους, ελληνοκυπρίους, τουρκοκυπρίους και Μαρωνίτες, ότι οι εκκλησίες της σταυρωμένης γης μας πρέπει να διορθώνονται και να λειτουργούνται. Εάν δεν λειτουργήσουν οι ναοί, δεν θα λειτουργήσει η συνύπαρξη, που πολλοί επαγγέλλονται, κι εμείς την επιθυμούμε και εργαζόμαστε γι’ αυτήν. Τώρα το κατάλαβαν όλοι, κι αλλογενείς κι αλλόθρησκοι κι όλοι οι παράγοντες αυτού του τόπου. Και δεν περνά εβδομάδα, που να μην τελείται η Θεία Λειτουργία στα κατεχόμενα. Δεν περνά μήνας, που να μη λειτουργείται ένας ναός και οι πρόσφυγες  να συνωστίζονται γύρω από τις εστίες των προγόνων τους. 

»Αγαπητοί μου, αυτό που κάνετε είναι πολύ σημαντικό. Να συνεχίσετε να το κάνετε και να το αυξήσετε. Βοηθάτε το μέλλον αυτού του τόπου και το μέλλον των παιδιών σας φέρνοντάς τα στις θείες Λειτουργίες που τελούμε στα κατεχόμενα χωριά μας, αφού αυτοί θα είναι οι συνεχιστές αυτού του τόπου. Όπως,για παράδειγμα, το παιδί που βλέπω απέναντι μου, που σήμερα σ' αυτή τη θεία Λειτουργία γίνεται κι αυτός Κατωκοπίτης, κι ας μην γεννήθηκε εδώ. Δεν αρκεί μόνο το αίμα που κουβαλούμε μέσα στις φλέβες μας και η καταγωγή μας, αλλά πρέπει να έχουμε και βιώματα, διότι ο άνθρωπος  είναι όν ενεργειακό,  λέει ο Μέγας Βασίλειος. Είναι ένα ον που θέλει να έχει σχέση με τους ανθρώπους, αλλά και με τη γη που τον γέννησε. Έτσι αυτές οι θείες Λειτουργίες είναι πρωτίστως ένα θεολογικό γεγονός, αλλά είναι και γεγονός πολιτικό και κοινωνικό. Γεγονός που δημιουργεί βιώματα  σ' αυτούς που δεν έχουν, που ανανεώνει τη μνήμη σ' αυτούς που έχουν ξεχάσει, που προσανατολίζει τα αισθήματα σε μελλοντικές υπάρξεις και δεν τα αφήνει πληγωμένα να παράγουν πικρία και κακία. Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο αυτές οι Λειτουργίες είναι ωφέλιμες και για τους τουρκοκυπρίους, γιατί δίνουν την ευκαιρία να βρεθούν οι άνθρωποι αυτού του τόπου. Δίνουν τη δυνατότητα να γνωριστούμε βαθύτερα και να δούμε τα παλιά μας λάθη και το κοινό μας μέλλον.

»Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά κι όλα βλέπετε οικοδομούνται γύρω από μία εκκλησία, γύρω από μία Θεία Λειτουργία. Και είναι πολύ σημαντικό ο καθένας να διαφυλάξει την ταυτότητα του στη μελλοντική Κύπρο. Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνουμε κιμάς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ούτε κι αυτής της ενωμένης-ανακατωμένης σήμερα Ευρώπης. Θα πρέπει να διαφυλάξουμε το είναι μας, την υπόσταση μας. Και το είναι των Ορθοδόξων Ελλήνων διαφυλάττεται μέσα στην Εκκλησία, γύρω από τον ναό, γύρω από τη Θεία Λειτουργία, κάτω από τη σκέπη της Παναγίας.  

»Ήρθαμε σήμερα εδώ μετά από 41 χρόνια και θα ξανάρθουμε, απλά και ταπεινά, με τον άνθρωπο που με τις δικές μας ευλογίες έδωσε ψυχή στις πέτρες και στις τοιχογραφίες της Παναγίας της Χρυσελεούσης, ελπίδα και μέλλον σε όλη αυτήν την προσπάθεια. Κι αναφέρομαι στον διάκονο της Κατωκοπιάς, τον π. Κυπριανό, τον οποίο εκ βάθους καρδίας ευχαριστούμε, όχι μόνο για τους κόπους που κατέβαλε όλους αυτούς τους μήνες, να βάψει δηλαδή τον ναό και να καθαρίσει όλες τις ακαθαρσίες που μάζεψαν τα 41 χρόνια, για να φτάσουμε σήμερα σ᾽ αυτό το ευλογημένο αποτέλεσμα, αλλά και γι’ αυτό που κατόρθωσε μαζί με τους λίγους συνεργάτες του: να κτίσει ωραίες σχέσεις με τους τουρκοκύπριους που σήμερα κατοικούν στην κατεχόμενη Κατωκοπιά. Αυτό το θέλουμε πάρα πολύ, όποιο κι αν είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Εάν δεν μάθουμε να συγχωρούμε, δεν θα χωρέσουμε σ᾽ αυτό τον τόπο. Και, βέβαια,  δεν αμνηστεύουμε την παρανομία, αλλά τους ανθρώπους που είναι όμοιοι με εμάς.

»Είναι πολύ σημαντικό αυτό που συντελεί ο π. Κυπριανός εδώ στην Παναγία της Χρυσελεούσης στην Κατωκοπιά, ο π. Παναγιώτης στον ναό του Προδρόμου στο Αργάκι, ο π. Κυριακός στον Άγιο Μάμα της Μόρφου, οι Ζωδιάτες στους δύο ναούς του Αγίου Γεωργίου στη Ζώδια, οι Συριανοχωρίτες στον ναό του Αγίου Νικολάου στο Συριανοχώρι, οι Φιλιώτες στον προφήτη Ηλία στη Φιλιά. 

»Όλα αυτά, αγαπητοί μου, είναι το μέλλον· και το μέλλον μας δεν είναι οι συνοικισμοί, δεν είναι η Λεμεσός και η Λευκωσία, αλλά η Κατωκοπιά, η Μόρφου, το Αργάκι, η Ζώδια, η Φιλιά, το Συριανοχώρι κι όλα τα κατεχόμενα χωριά μας. Και το ξέρουν οι πάντες αυτό, το ξέρει πάνω από όλα η Παναγία. 

»Μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία σε συνθήκες σταύρωσης να γίνουμε σοφότεροι από το 1972, το 1973 και το 1974, κι ούτε πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά από τη Σταύρωση ήρθε η Ανάσταση· και τη σταυρωμένη Κύπρο την ακολουθεί η ανάσταση. Αλλά όλα αυτά να τα υποδεχτούμε με μετάνοια, πραότητα και καλή διάθεση, κι όπου υπάρχει καλή διάθεση ανοίγει ο Θεός δρόμους και λεωφόρους. 

»Αδελφοί μου, θα ήθελα τώρα που θα λιτανεύουμε την εικόνα της Γεννήσεως,  το αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας Χρυσελεούσης και το ιερό Ευαγγέλιο, να μνημονεύσετε τα ονόματα των ανθρώπων σας που δεν είναι σήμερα εδώ κι έφυγαν με την ελπίδα να κάμουν μια Λειτουργία στην Παναγία τη  Χρυσελεούσα και, φεύγοντας να περάσετε από το ρημαγμένο κοιμητήριο να κάνετε κι εκεί μια μυστική προσευχή για τους ενθάδε ευσεβώς κειμένους που προσδοκούν όλοι την ανάσταση του τόπου και την κοινή ανάσταση.

Έτη πολλά ευλογημένα και αναστάσιμα».       

Στη συνέχεια ακολούθησε η λιτάνευση των εικόνων πέριξ του ναού και οι  πιστοί πέρασαν κάτω από τις εικόνες για να λάβουν την ευλογία της υπεραγίας Θεοτόκου.

Ιδιαίτερα συναισθήματα  προκάλεσε η παρουσία στην εκκλησία αρκετών τουρκοκυπρίων και ιδίως νεαρών και παιδιών που ζουν σήμερα στο χωριό. Συγκινητική δε, ήταν η στιγμή όταν ένας τουρκοκύπριος από το Αγκολέμι, φίλος του μακαριστού πατέρα του Πανιερωτάτου,  τον πλησίασε και του ανέφερε ότι τον ακολουθεί σε όλες τις θείες Λειτουργίες που τελεί στα κατεχόμενα διότι στο πρόσωπο του τιμά τον πατέρα του και προσωπικό του φίλο.  Επίσης μαζί με τον Μητροπολίτη φωτογραφήθηκαν αρκετοί τουρκοκύπριοι. 

----------------

Πηγή: Sigmalive, 27 Δεκεμβρίου 2015