Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου

Με θρησκευτική ευλάβεια εορτάστηκε, τη Δευτέρα, 17 Φεβρουαρίου 2014, η μνήμη του Αγίου Αυξιβίου Α΄ Επισκόπου Σόλων της Κύπρου, στον ομώνυμο ιερό ναό, στην κοινότητα Αστρομερίτη, προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου, πλαισιωμένος από ιερείς και πιστούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας.

Στον μέγα πανηγυρικό εσπερινό, παρέστησαν οι πανοσιολογιότατοι αρχιμανδρίτες της Μητροπόλεώς μας, π. Φώτιος Ιωακείμ και π. Ιάκωβος Καλογήρου. Στη συνέχεια, ανεγνώσθη από τον γράφοντα ο ανώνυμος αρχαίος βίος του Αγίου Αυξιβίου, γραμμένος το πρώτο μισό του 7ου αιώνος, που πρωτοεκφωνήθηκε μέσα στη βασιλική του Αγίου Αυξιβίου στους Σόλους. Στο τέλος του εσπερινού, πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της αρχαίας εικόνας του Αγίου, που χρονολογείται τον 17ο αιώνα και φυλάγεται σε ειδικό προσκυνητάρι, στο κέντρο του ναού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατόπιν εντολής του Αποστόλου Παύλου, ο Επίσκοπος Ταμασού και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Ηρακλείδιος περιήλθε τις τοπικές εκκλησίες, να χειροτονήσει Επισκόπους, εις δε τα περίχωρα των Σόλων να συναντήσει τον Επίσκοπο Αυξίβιο, να τον διδάξει τους εκκλησιαστικούς κανόνες και στη συνέχεια να τον οδηγήσει στην πόλη.

Ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας της Κύπρου εκτέλεσε επακριβώς τις εντολές του Παύλου. Όταν οδήγησε τον Αυξίβιο μέσα στην πόλη των Σόλων χάραξε σε ένα ανοικτό χώρο το σχήμα ενός ναού και αποχώρησε. Ο Επίσκοπος Αυξίβιος άρχισε αμέσως το ιεραποστολικό του έργο που γρήγορα άρχισε να αποδίδει καρπούς. Ταυτόχρονα άρχισε και την ανέγερση του ναού που σχεδίασε ο Αρχιεπίσκοπος Ηρακλείδιος.

Ο Αυξίβιος έμεινε στο θρόνο της Επισκοπής Σόλων πενήντα ολόκληρα χρόνια. Πεθαίνοντας άφησε στους Σόλους και την γύρω περιοχή μιαν ακμαία Εκκλησία. Τον Άγιο διαδέχθηκε στο θρόνο ένας άλλος Αυξίβιος από τη «Σολοποταμίαν», δηλαδή τον Ποταμό του Κάμπου που συνέχισε με αξιοσύνη το έργο του προκατόχου του.

Έτσι ιδρύθηκε η Επισκοπή Σόλων, μια Επισκοπή που έζησε μέχρι το 1620 τουλάχιστον. Γύρω στο 350 η Επισκοπή είχε αποκτήσει τόση δύναμη που ο τότε Επίσκοπος στη θέση του φτωχικού πρώτου ναού έκτισε μια τεράστια και λαμπρή βασιλική που την αφιέρωσε στον Αυξίβιο που είχε εν τω μεταξύ ανακηρυχθεί άγιος. Η βασιλική αυτή ήταν πεντάκλιτη και το δάπεδό της καλυπτόταν με μωσαϊκά. Γύρω στο 500 η βασιλική αυτή δε χωρούσε τους πιστούς, γι’ αυτό κατεδαφίστηκε και κτίστηκε πιο μεγάλη, η οποία όμως ήταν τρίκλιτη και το δάπεδό της ήταν στρωμένο με μάρμαρα. Η βασιλική αυτή καταστράφηκε από τους Άραβες το 653.

Ως γνωστόν η πόλη των Σόλων εγκαταλήφθηκε μετά τις Αραβικές Επιδρομές και κτίστηκε η πόλη Σολία εφτά περίπου χιλιόμετρα προς το εσωτερικό του νησιού. Εκεί κατάφυγε και ο Επίσκοπος.

Στη θέση των Σόλων διατηρήθηκε ένας μικρός οικισμός και στη θέση της λαμπρής βασιλικής που καταστράφηκε κτίστηκε ένας μικρός ναός στο όνομα πάλιν του Αγίου Αυξιβίου. Ο μικρός αυτός ναός διατηρείτο μέχρι τη Φραγκοκρατία, δηλαδή μέχρι τουλάχιστο τον 16ο αιώνα αν κρίνουμε από το κοιμητήριο που βρέθηκε γύρω του. Ο οικισμός διατηρήθηκε ως τις μέρες μας με το όνομα «Άης Αξίφης» προτού ονομασθεί επίσημα Καραβοστάσι. Όμως μέχρι την Εισβολή των Τούρκων το 1974 οι παλιοί κάτοικοι αναφέρονταν στο χωριό αυτό με το όνομα του Αγίου(Χρυσάνθου Ανδρέας, 2007. ΣΟΛΙΑ, παρελθόν, παρόν, μέλλον, Ένωση Κοινοτήτων Σολιάς).

Ο Άγιος Αυξίβιος που χειροτονήθηκε αρχιερέας από τον διδάσκαλό του, Απόστολο Μάρκο, ακολούθησε πιστά την θεόπνευστη προτροπή του, που ήταν η εξής: να προσπαθήσει να επιβληθεί στους γύρω του πρώτα με το παράδειγμά του και τα έργα του κι ύστερα με τα λόγια και τη διδασκαλία του.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, στον σύντομο λόγο του, αναφέρθηκε στη σημασία της αξιοποίησης της μεγάλης εορταστικής περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής, αφού ήδη εισήλθαμε στο Τριώδιο και λίαν συντόμως θα εισέλθουμε και στη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, προτρέποντας, κατά το όνομα του Αγίου Αυξιβίου, να αυξήσουμε την προσπάθειά μας, βλέποντας τα λάθη μας, τα πάθη, τη μετάνοιά μας και έτσι με αυτό τον τρόπο θα έχουμε χαρά αυξητική και σταυροαναστάσιμη στις μεγάλες μέρες που έρχονται.   

Η μνήμη του Αγίου Αυξιβίου, ή κατά τους παλαιότερους Ευξιφίου, τιμάται πανηγυρικά την 17η Φεβρουαρίου και την 17η Σεπτεμβρίου.