Πραγματοποιήθηκε, χάριτι Θεού, το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 η τελετή κατάθεσης του Θεμέλιου Λίθου του ιερού ναού Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού , παρά το Πολυδύναμο Κέντρο Ηλικιωμένων «Άγιος Αντώνιος» στην Περιστερώνα, από τον Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτο.

Το παρεκκλήσιο, το οποίο θα ανήκει στην Εκκλησία Περιστερώνας, θα αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέρος του Πολυδύναμου Κέντρου Ηλικιωμένων «Άγιος Αντώνιος» που βρίσκεται στη κοινότητα αφού ως χώρος ανέγερσης έχει ορισθεί ο χώρος που σήμερα βρίσκεται η βορειοανατολική βεράντα του κτιρίου.

Ο λόγος της επιλογής του συγκεκριμένου χώρου δεν είναι τυχαίος, αφού η ανέγερση του εν λόγω παρεκκλησίου έχει ως ένα από τους βασικούς σκοπούς της, την ικανοποίηση των λειτουργικών και πνευματικών αναγκών των ηλικιωμένων μας. Εκεί τόσο οι ηλικιωμένοι μας, όσο και οι συγγενείς τους, θα μπορούν να λειτουργούνται συχνά, να προσεύχονται να εξομολογούνται και να παίρνουν δύναμη από το Θεό για να αντιστέκονται στο πόνο, τις θλίψεις και τις σωματικές δυσκολίες και αδυναμίες τους.

Το παρεκκλήσιο έχει αποφασισθεί να αφιερωθεί εις μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Νικηφόρου του Λεπρού, ενός σύγχρονου Αγίου που κοιμήθηκε μόλις το 1964 και του οποίου ο βίος αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας και ιδιαίτερα για τους εμπερίστατους αδελφούς, λόγω των πολλών ασθενειών αλλά και της μεγάλης υπομονής και πίστης που υπέδειξε μέχρι τέλους ο Άγιος.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε τα μέλη της Ανεγερτικής Επιτροπής και όλους όσους προσπαθούν για τον σκοπό της ανέγερσης. Κάλεσε παράλληλα όλους να στηρίξουν αυτή μας την προσπάθεια με όποιο τρόπο δύναται ο κάθε ένας.

Το έτος 2018, όπως δήλωσε, είναι το έτος που όλη η περιοχή θα πρέπει να αγωνιστεί ώστε το όραμα της ανεγέρσεως της Εκκλησίας του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού να γίνει πραγματικότητα και ευχήθηκε όπως ο Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, μας αξιώσει αυτής της μεγάλης χαράς και ευλογίας.

Στη συνέχεια ο πρωτοπρεσβύτερος π. Μιχαήλ στην ομιλία του τόνισε ότι αποτελεί μεγάλη ευλογία η θεμελίωση ενός ναού προς τιμή του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού για όλους εμάς, ειδικότερα για τους ευρισκομένους εν ασθενεία ανθρώπους, καθότι ο άγιος αποτελεί πρότυπο υπομονής, μετανοίας και μεγάλης πίστης καθότι από νεαρή ηλικία αφέθηκε στην πρόνοια του Θεού  αντιμετωπίζοντας την ασθένεια του με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Δημιουργό του, γνωρίζοντας ότι ο σταυρός οδηγεί στην Ανάσταση.   

Στο τέλος της τελετής η Ανεγερτική Επιτροπή παρέθεσε κέρασμα σε όλους τους παρευρισκόμενους ενώ παράλληλα θα δεχόταν εισφορές για την ανέγερση του Ναού.

Πανιερώτατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε , νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, που μας αξιώνει την πανίερό ταύτην ήμερα και ώρα να θεμελιώνουμε σε τούτη την ενορία ένα ακόμη Άγιο Θυσιαστήριο, ένα ακόμη χώρο λατρείας του εν Τριάδι Θεού, ένα ακόμη χώρο μετανοίας και προσευχής, ένα ακόμη χώρο Θείας κοινωνίας πάντων ημών των αναξίων με τον Σωτήρα Χριστό, εις άφεση αμαρτιών και ζωή την Αιώνιον.

Έχοντας λοιπόν την πίστη, ότι τίποτα ανώτερο από τα πιο πάνω δεν υπάρχει στην ζωή του Ανθρώπου , πώς  η σημερινή ημέρα να μην είναι ημέρα χαράς και ευφροσύνης ,αλλά και πώς να μην είναι επίσης ημέρα δοξολογίας και ευχαριστίας προς το δωρεοδότη Χριστό;

Τούτη όμως η δοξολογία και η ευχαριστία προς τον Κύριο και Θεό μας, αυξάνεται έτι περισσότερο από το γεγονός ότι η αγία εκκλησία που σήμερα θεμελιώνουμε,  είναι εις τιμή και μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Νικηφόρου Του Λεπρού. Το γεγονός αυτό  όπως άλλωστε και  πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειο μέσα στη ζωή της Εκκλησίας αποτελεί αναμφισβήτητα μεγίστη ευλογία και ύψιστη χάρη του μεγάλου Θεού που ακαταπαύστως προνοεί και φροντίζει για την σωτηρία εκάστου ημών. Είμαστε πεπεισμένοι Πανιερώτατε Άγιε Μόρφου, ότι στη ζωή της Εκκλησίας τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως η απόφαση σας τόσο για την ανοικοδόμηση τούτης της εκκλησίας , όσο και η επιλογή σας να ονομαστεί επ’ ονόματι του Οσίου Νικηφόρου προήλθαν ξεκάθαρα από τον Θείο Φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος. Και τούτο διότι ο χώρος του Πολυδυνάμου Κέντρου , στον οποίο  βρισκόμαστε και στον οποίο θα εγερθεί ο ναός, είναι ένας χώρος που φιλοξενούνται άνθρωποι με ασθένειες, με πόνους σωματικούς, με θλίψεις πολλές και στερήσεις από τις πρόσκαιρες απολαύσεις του κόσμου τούτου. Αυτό που έχουν κυρίως ανάγκη είναι κάποιον που θα τους δώσει δύναμη στον αγώνα τους, κάποιον που θα τους μεταβάλει τον πόνο σε ελπίδα, αυτόν που θα τους εκκλησιάσει τον καθημερινό τους Σταυρό και θα τους κάνει να βλέπουν την παρούσα φθορά ως νίκη κατά της αμαρτίας και τον επικείμενο θάνατο ως πρόξενο της Αιωνίου  Ζωής. Για να μπορέσει όμως ο σταυρωμένος άνθρωπος να κάνει, χάριτι Θεού, αυτή την μεγάλη μεταστροφή ώστε να μην βλέπει τον πόνο και την αδυναμία του ως βάσανο και δυστυχία αλλά ως μίμηση του εν Γολγοθά Εσταυρωμένου Χριστού, έχει ανάγκη ως  φωτεινά παραδείγματα τους αγίους μας, που θα αποτελέσουν για αυτόν πρότυπα ζωής και μετανοίας. Καλύτερο λοιπόν παράδειγμα και πιο τέλειο πρότυπο για όλους ημάς τους εν ασθενεία ευρισκομένους και ιδιαίτερα τους  εμπερίστατους ηλικιωμένους μας που ζουν σε αυτό το χώρο, αποτελεί αναμφισβήτητα ο σύγχρονος όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος ο Λεπρός.

Διαβάζοντας κανείς τον βίο του, μένει πραγματικά άφωνος από το ύψος της δοκιμασίας , το πλήθος των ασθενειών και το μέγεθος του σταυρού που δέχθηκε από την νεαρή του ηλικία. Ταυτόχρονα όμως μένει έκπληκτος από το θάρρος , την υπομονή και την καρτερία που υπέδειξε σε όλη την διάρκεια του βίου του. Αν για τους πλείστους από εμάς η αίσθηση της φθοράς, της αδυναμίας και της εγκατάλειψης είναι κάτι που βιώνεται κυρίως προς τα τελευταία έτη του βίου μας, για τον όσιο Νικηφόρο ήταν κάτι που τον συνόδευε σχεδόν σε όλη τη ζωή του αφού από τα 16 του χρόνια δέχθηκε την ανίατη για τότε ασθένεια της λέπρας , μετατρέποντας του όλο τον επίγειο βίο σε ένα μαρτύριο. Η βαθιά πίστη του όμως στον Χριστό και η ακατάπαυστη ελπίδα του σε αυτόν μέσω της συνεχούς προσευχής μετέτρεψε όλο αυτό το μαρτύριο σε μαρτυρία του Αναστάντος Χριστού και σε μια αληθινή χαρά που ξεπερνούσε και υπερέβαινε όλες τις χαρές τούτου του κόσμου.

Με τα πιο πάνω, γίνεται αντιληπτό , πόσο  σημαντική για του ηλικιωμένους μας, ήταν η επιλογή σας Πανιερώτατε να αφιερωθεί ο ναός του Γηροκομείου μας σε τούτο τον μεγάλο Άγιο. Ο Άγιος είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν θα είναι μόνο οδηγός και προστάτης των τροφίμων του ιδρύματος αλλά θα είναι και πηγή υπομονής και ελπίδα τόσο για τους εργαζομένους σε αυτό όσο και για τους συγγενείς των ηλικιωμένων μας οι οποίοι και αυτοί καλούνται να μην εγκαταλείψουν τον τόπο του μαρτυρίου και του Σταυρού αλλά να μείνουν  να υπηρετήσουν και να διακονήσουν το πάθος με θυσιαστική διάθεση πράγμα επίσης δύσκολο και  επίπονο .

Η παρουσία ενός ναού σε ένα τέτοιο ίδρυμα αποτελεί πραγματικά ένα πραγματικό θησαυρό και μια πνευματική όαση ανυπολογίστου αξίας. Μέσα σε αυτό θα μπορούν οι ηλικιωμένοι μας, να συμμετέχουν στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας και να γεύονται την χάρη των αγίων Μυστηρίων της. Το πόσο σημαντικά είναι για αυτούς τα πιο πάνω, είναι κάτι που το βιώνουμε κάθε φορά που τελούμε μια ακολουθία σε αυτό το χώρο. Βλέπεις τα πρόσωπα τους να λάμπουν από χαρά και ευγνωμοσύνη, να έχουν την αίσθηση πως ο Χριστός τους επισκέπτεται και δεν τους εγκαταλείπει . Είναι λοιπόν εύκολο να αναλογιστεί κανείς το πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να υπάρχει μόνιμα εδώ  που ζουν ένας χώρος που θα μπορούν καθημερινά να τον επισκέπτονται για την προσευχή τους, για να ανάψουν το κερί τους, ανάβοντας ταυτόχρονα την ελπίδα και στη δική τους ζωή.

Την ανάγκη όπως για προσευχή και ελπίδα , δεν έχουν μόνο οι ηλικιωμένοι μας αλλά και οι συγγενείς τους , οι οποίοι είναι διπλά στους σε αυτή την δύσκολη περίοδο της ζωής. Θέλουν και αυτοί  να αντλήσουν δύναμη από κάπου για να αντέξουν την δοκιμασία να βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους να υποφέρουν. Η ύπαρξη ενός Ορθόδοξου ναού σε αυτό το χώρο θα αποτελεί πηγή πραγματικής δύναμης αφού μέσα σε αυτόν θα εναποθέσουν τις προσευχές και τις ελπίδες τους στο Θεό και δεν θα βλέπουν την ασθένεια ή και όταν επιτρέψει ο Κύριος τον θάνατο των δικών τους ανθρώπων , ώσπερ οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα .

Με τις σκέψεις αυτές εκ μέρους όλης της Ανεγερτικής Επιτροπής, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους στήριξαν και αγκάλιασαν τούτο το όραμα της ανεγέρσεως του Ναού που σήμερα θεμελιώνουμε. Να ευχαριστήσουμε όλους όσους ενισχύουν το έργο με την οικονομική τους στήριξη αλλά και όσους προτίθενται να το πράξουν, όλους αυτούς που τρέχουν θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο για να βοηθήσουν στην είσπραξη των εισφορών , όλους όσους εργάστηκαν και θα εργαστούν αφιλοκερδώς για το έργο, όλους όσους βοήθησαν για την οργάνωση της σημερινής τελετής και τέλος κυρίως όσους προσεύχονται για να γίνει η ανέγερση του Ναού πραγματικότητα.

Τις πιο θερμές όμως και ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε όλοι μας εξαιρέτως στον Μητροπολίτη μας, χάρη στον οποίο ξεκίνησε η σκέψη , το όραμα και η προσευχή για να αρχίσει να γίνεται το κάθε τι, σε σχέση με το έργο. Χωρίς την δική του πρωτοβουλία ο Ναός που σήμερα ξεκινούμε ίσως να μην υπήρχε καν σαν ιδέα. Χωρίς την δική του συμβολή εμπόδια και δυσκολίες που παρουσιάστηκαν , ίσως να μην υπερβαίνονταν ποτέ. Αλλά και χωρίς τις δικές του προτροπές, προσευχές και ευλογίες , το έργο φαντάζει ανέφικτο.

Για όλα αυτά Πανιερώτατε , εκ μέρους όλων των κατοίκων της κοινότητας, εκ μέρους όλων των μελών της Ανεγερτικής Επιτροπής αλλά και όλων όσων αγκάλιασαν με αγάπη  την ιδέα της ανέγερσης τούτου του Παρεκκλησίου,  δεχθείτε  ως ελάχιστο αντίδωρο τις εγκάρδιες ευχαριστίες μας και την βαθιά ευγνωμοσύνη μας. Αυτό που ζητούμε ταπεινά από σας  είναι να  συνεχίστε να εύχεσθε με θέρμη ώστε να εκλείψουν, ως εκλείπει καπνός, οι πειρασμοί και οι δυσκολίες που παρουσιάζονται και κωλύουν το έργο και όπως ο Θεός φωτίζει τους διάφορους τεχνικούς και εργάτες, ώστε να μας παραδώσουν αισίως το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. 

Με τις σκέψεις ευχόμαστε και προσευχόμαστε στον Πανάγαθο Θεό όπως  στερεώσει επί την ασάλευτο πέτρα των εντολών Του την Εκκλησία που σήμερα  θεμελιώνουμε   και με τις πρεσβείες του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Νικηφόρου του Λεπρού , μας αξιώσει σύντομα να απολαύσουμε της θείας αυτής δωρεάς, να λειτουργήσουμε και να εγκαινιάσουμε το Άγιο της Θυσιαστήριο. Ευχή και παράκληση μας είναι τούτος ο Ναός να αποτελέσει  όχι απλά ένα χώρο που θα εκκλησιάζονται οι τρόφιμοι του ιδρύματός και οι κάτοικοι της Περιστερώνας, αλλά να καταστεί ένα πραγματικό προσκύνημα όπου πιστοί από όλα τα μέρη της Κύπρου να προσέρχονται και να παίρνουν παρηγοριά  και δύναμη να σηκώνουν το καθημερινό τους σταυρό, από έναν σταυρωμένο Άγιο ,που όμως  κατάφερε με την πίστη στον νικητή του Θανάτου Χριστό , να είναι όντως Νικηφόρος όχι μόνο στο όνομα αλλά σε όλη του την ζωή. Ταις αυτού πρεσβείες Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς . Αμήν.