Με βαθιά κατάνυξη και λαμπρότητα τελέστηκε, την Παρασκευή, 11 Μαρτίου, προς Σάββατο, 12 Μαρτίου 2016, η ιερά αγρυπνία πάντων των εν Μητροπόλει Μόρφου αγίων ανδρών και γυναικών στον ιερό ναό Οσίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος στην Περιστερώνα, ως είθισται κάθε χρόνο, για ενίσχυση των πιστών, προ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Η εορτή και η μνήμη όλων αυτών των Αγίων έχει ορισθεί να γίνεται την εβδομάδα της Τυροφάγου Παρασκευή προς Σάββατο, για ενίσχυση των πιστών, αφού ακολουθεί η Μεγάλη Σαρακοστή.

Της αγρυπνίας προέστη ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από πληθώρα κληρικών της μητροπολιτικής μας περιφέρειας, της ηγουμένης και των μοναζουσών της ιεράς μονής Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, του προϊσταμένου του ιερού ησυχαστηρίου Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στη Σκουριώτισσα, της προϊσταμένης της ιεράς μονής Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας και την αθρόα συμμετοχή πιστών.

Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, έψαλλε η χορωδία της Μητροπόλεώς μας υπό τη διεύθυνση του πρωτοψάλτη κ. Μάριου Αντωνίου. Επίσης πραγματοποιήθηκε λιτή και δέηση έμπροσθεν των ιερών λειψάνων πάντων των εν Μητροπόλει Μόρφου αγίων ανδρών και γυναικών, καθώς και της φορητής εικόνας της «Συνάξεως των εν Μόρφου Αγίων».

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι πιστοί είχαν τη μεγάλη ευλογία να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανα πάντων των εν Μητροπόλει Μόρφου αγίων ανδρών και γυναικών.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας χειροθέτησε σε αναγνώση τον Γεώργιο Νικόλαου. Στη συνέχεια στο λόγο του, αρχικά, ευχήθηκε καλό στάδιο στη επικείμενη Μεγάλη Σαρακοστή, που ξεκινά από τη Καθαρά Δευτέρα και τόνισε τη σημασία της συγχώρησης, της μετάνοιας και της αγιότητας λέγοντας:

«Οι άγιοι μας είναι τα  φωτεινά παραδείγματα που θα πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας. Να κρατήσουμε την καλή παράδοση που έχουν οι Κύπριοι να τιμούν, να συνομιλούν και να είναι φίλοι με τους ανθρώπους του Θεού, αφού κι αυτοί είναι  άνθρωποι σαν κι εμάς που όμως τα δικά τους πάθη, λάθη κι αμαρτήματα με τη μετάνοια και τον γρήγορο νου τα έστρεψαν  προς το θέλημα του Θεού, και ο Κύριος τους δώρισε την αγιότητα και έγιναν ένα μαζί του, κι έτσι έχουμε τώρα τα άγια τους λείψανα να ευωδιάζουν, να θαυματουργούν και να μας ενισχύουν».

»Η νύχτα αυτή είναι η νύχτα που η Μητρόπολη Μόρφου ενώνει όλες τις δυνάμεις της, τους αγίους της, τους ιερείς της, του διακόνους της, τους μοναχούς της, τις μοναχές της, τους ιεροψάλτες της, τον λαό του Θεού, αλλά όσο κι αν ενωνόμαστε μεταξύ μας, εάν δεν ενωνόμαστε με τον παντοδύναμο Θεό, τις ουράνιες δυνάμεις, τους αγγέλους και τους αγίους τίποτα δεν κάναμε!  Θα  είμαστε ακόμη ένας σύλλογος, ένα κόμμα μέσα στα πολλά. Ενώ τώρα είμαστε Εκκλησία όχι μόνο γιατί είμαστε όλοι εμείς, αλλά γιατί έχουμε κοινωνία με αυτούς που κοινώνησαν και κοινωνούν το Πνεύμα το Άγιο, κι όλους τους αγίους που είναι ανάμεσα μας.  

»Πόσο χαίρεται η καρδιά μας όταν συναντάμε τη ζωντανή πίστη μας. Σήμερα το πρωί πήγαμε στο χωριό Μένικο για να προσκυνήσουμε στον ιερό ναό των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης και για να δούμε τους καλούς αγιογράφους που ζωγραφίζουν εκεί με πολλή ωραιότητα τον βίο του αγίου Κυπριανού και της αγίας Ιουστίνης. Κι εκεί που βλέπαμε τον αγιογράφο να ζωγραφίζει τη σκηνή που η αγία Ιουστίνη διώχνει του δαίμονες,  θυμήθηκα ένα λόγο του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου που όταν κάποτε ήρθε ένας μοναχός και του είπε, ″Γέροντα  φοβούμαι τον πειρασμό″;  Ο άγιος Παΐσιος κάνοντας τον θυμωμένο του λέει, ″τί λες μωρέ. Εδώ δύο αγίες, δύο γυναίκες, νέες κοπελίτσες μας  δίδαξαν πώς να νικούμε το ταγκαλάκι, κι εσύ καλόγερος φοβάσαι″; Ποιές αγίες τον ρωτά ο μοναχός, κι απαντά ο άγιος,  ″η αγία Μαρίνα από τα κέρατα τον έπιασε βρε  και η αγία Ιουστίνη. Αυτή  έδιωξε όλα τα δαιμόνια του μάγου Κυπριανού και έγινε αιτία να γίνει μέγας ιερομάρτυρας και διώκτης της μαγείας και του πειρασμού″!

»Μετά από αυτή τη χαριτωμένη διήγηση που είπα στους ανθρώπους που μας συνόδευαν,  πήγαμε σ’ ένα εξωκκλήσι του Μενίκου που είναι προς τιμή των Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας. Εκεί είναι μια αυλή των θαυμάτων, επειδή συνέχεια συμβαίνουν θαυμαστά γεγονότα που θέλουν πολλή διάκριση, αλλά  δεν μπορώ να σιωπήσω το θαύμα των αγίων.

  »Κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο κι ενώ ήμασταν έξω από τον ναό ερχόταν προς εμάς μία ευωδία, αλλά κανείς δεν το σχολίασε.  Μπαίνοντας μέσα η ευωδία ήταν τόσο έντονη, λες και πήγαμε στο μεγαλύτερο αρωματοπωλείο! Βέβαια, δεν ήταν ευωδία αρωμάτων του κόσμου τούτου, αλλά  ήταν τα αρώματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία  ξεχωρίζουν και τα καταλαβαίνεις. Αφού προσκυνήσαμε όλοι συγκινημένοι είπα στη συνοδεία μου ότι αυτό συμβαίνει συχνά, αλλά πρώτη φορά συνέβη τέτοια δυνατή ευωδία που σημαίνει ότι κάτι θα έγινε εδώ. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι όταν πλησιάσαμε έξω από τον ναό του Αγίου Κυπριανού, βλέπω τον παππού τον κ. Μιχάλη που φροντίζει το εξωκκλήσι και τον ρωτώ, ″κ. Μιχάλη μα έκανες κανένα θαύμα″; Και μου λέει, ″χτες  κάναμε παράκληση  στους αγίους, όπως μας έχεις πει, και προς το τέλος της παράκλησης που μνημονεύαμε ονόματα πολλά, ξεκίνησαν από τα μάτια του Χριστού να πέφτουν δάκρυα, αλλά δεν ήταν δάκρυα ήτανε μύρο το οποίο είχε και χρώμα και έτρεχε μέχρι κάτω. Όταν πήγαμε κοντά είδαμε ότι ευωδίαζε και η εικόνα του Τιμίου Προδρόμου″. 

»Τώρα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά μόνο ο Θεός γνωρίζει. Ζούμε σε μια παράδοξη και επικίνδυνη εποχή, αλλά τα λείψανα των αγίων που είναι απόψε μαζί μας, οι εικόνες που μυροβλύζουν και ευωδιάζουν μας δείχνουν ένα πράγμα: Ότι ο Χριστός είναι ανάμεσα μας. Λίγο να τον ποθούμε, λίγο να τον θέλουμε κι αυτός κάνει εκατό βήματα για να συναντηθεί μαζί μας, να ενωθεί μαζί μας. Αυτόν τον πόθο αν κρατήσουμε και στη Μεγάλη Σαρακοστή βοηθούμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειες μας,  την πατρίδα μας, την οικουμένη ολόκληρη». 

----------