«Καμμιὰ φορὰ νομίζουμε, ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι κάτι πολὺ μακρινό, ποὺ δὲν μᾶς ἀφορᾶ, ποὺ δὲν κατορθώνεται στὴν ἐποχή μας. Ἀλλὰ καὶ σήμερα, ἀνάμεσά μας, ὑπάρχουν ἅγιοι ἄνθρωποι, μὲ φῶς, μὲ καθαρότητα, μὲ προσευχὴ δυνατή. Εἶναι αὐτοί, ποὺ κρατοῦν τὴν Κύπρο, αὐτοί, ποὺ κρατοῦν τὸν κόσμο! Εἶναι αὐτοί, ποὺ θὰ μᾶς ἐλευθερώσουν. Οὔτε πολιτικοί, οὔτε οἰκονομολόγοι! Ἄς μὴν ἐπενδύουμε  πολλὰ στὶς ἀνθρώπινές μας δυνάμεις, ἀλλὰ σ’ Αὐτόν, ποὺ εἶναι ὁ αἰώνιος Πατέρας  τῆς κτίσης ὅλης. Στὸν Πατέρα τῶν Φώτων, στὸν Τριαδικὸ Θεό μας, νὰ ἐπενδύουμε, νὰ ἀποθέτουμε ὅλες τὶς ἐλπίδες μας. Νὰ λέμε στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ  τέλος τῆς προσευχῆς μας: «Δόξα σοι ὁ Θεός, δόξα σοι ὁ Θεός, δόξα σοι ὁ Θεός. Τριὰς Ἁγία, δόξα σοι. Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον• Τριὰς Ἁγία, δόξα σοι!»^*