Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Με ρώτησε κάποτε ένας έφηβος: «πώς θα ζήσουμε και πως θ' αντέξουμε σ' έναν κόσμο που αυτοδιαλύεται από κάθε άποψη, οικολογική, οικονομική και πνευματική;». Του απάντησα: «Μόνο ένας τρόπος υπάρχει, αν θέλουμε να ζήσουμε: Να παραμείνουμε στη Θεία Λειτουργία». Τώρα πια στα σαρανταοχτώ μου χρόνια, από τη θέση του Μητροπολίτη Μόρφου νοιώθω ότι μπορώ να πω λίγα λόγια για το τι είναι η Θεία Λειτουργία.
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Η ευλάβεια της Εκκλησίας μας προς το πρόσωπο της υπεραγίας Θεοτόκου, σχηματίζει ένα πλατύ ποτάμι ύμνων, ικεσιών, αγάπης, πού διατρέχει τον ανθρώπινο χρόνο για δύο χιλιετίες σχεδόν και συνεχίζει ακατάπαυστα να ρέει και να διογκούται. Η Παναγία είναι παρούσα παντού μέσα στην Εκκλησία: Πρώτ' απ' όλα σε κάθε Λειτουργία, όπου η επίκληση του Σωτήρος γίνεται μέσω της -«ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου σώτερ σώσον ημάς»· πέρα από τη Λειτουργία, και τις ακολουθίες πού απευθύνονται ειδικά σ' αυτόν, όπως οι Χαιρετισμοί ή οι Παρακλητικοί Κανόνες,
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Ο τόπος μας έχει κρυμμένους θησαυρούς. Κι εμείς συχνά τους αγνοούμε και τρέχoυμε ψάχνοντας σε μακρυvά βoυvά και όρη. Ψάχνουμε στα μovαστήρια, εvώ πoλλές φoρές είvαι μέσα στo σπίτι μας, στo χωριό μας, στoν τόπo μας. Τα γεγονότα που θα αφηγηθώ δεικνύουν του λόγου το αληθές.
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου*
Ο άγιος Ιάκωβος εγεννήθη το 1920 στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, εις το Λιβίσι της Μάκρης, απέναντι από τη γειτονική μας νήσο Ρόδο.
Ένεκεν αυτής της γειτονίας ένιωθε πάντοτε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Κύπρο. Η μάνα του Θεοδώρα, όταν ήθελε να παρακαλέσει την Παναγία, εγύριζε κατά τα βουνά του Κύκκου και φώναζε: «Παναγία του Κύκκου μου. Φύλαγε τα παιδιά του κόσμου και τα δικά μου». Αυτή τη σχέση της μάνας του με την Παναγία του Κύκκου, με την Κύπρο, θα την κληρονομήσει ο γέροντας μαζί με όλη τη μικρασιατική παράδοση και θα τη μεταφέρει πρόσφυγας το 1922 στη βόρεια Εύβοια.
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Όπως μας πληροφορεί το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, οι τέσσερεις Ρωμαίοι στρατιώτες που σταύρωσαν τον Χριστό, μοίρασαν μεταξύ τους τα ενδύματά Του : «έλαβον τα ιμάτια αυτού και εποίησαν τέσσαρα μέρη, εκάστω στρατιώτη μέρος» (Ιω., 19, 23 ). Όσο για τον χιτώνα του Κυρίου, «είπον ουν προς αλλήλους. μη σχίσωμεν αυτόν, αλλά λάχωμεν περί αυτού τίνος έσται·»(Ιω. 19, 24). Αποφάσισαν δηλαδή να τον βάλουν σε κλήρο, γιατί ο χιτώνας «ην άρραφος, εκ των άνωθεν υφαντός δι' όλου» (Ιω., 19, 23).
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Φαίνεται πως τις περισσότερες φορές η ιστορία αρνείται να ακολουθήσει τη χρονολογία. Κι η πραγματικότητα δεν λαμβάνει και πολύ υπ' όψη τους σελιδοδείχτες που βάζει ο ιστορικός.
Έτσι, χρονολογικά μιλώντας, η Κύπρος υπήρξε «βυζαντινή», δηλαδή μέρος της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τον καιρό που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και Άγιος Κωνσταντίνος, μετέφερε, στα 330 μ.Χ., την πρωτεύουσα του ρωμαϊκού κράτους στο Βόσπορο, ιδρύοντας τη Nova Roma ή Νέα Ρώμη, μέχρι και το 1191, όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος απέκοψε με το ξίφος του το νησί από τον ρωμαϊκό κορμό.
|
|
Περισσότερα...
|
|
Μητροπολίτης 
