Σύντομο πνευματικό οδοιπορικό στην πρόσφατη πανήγυρη του ιερού Ησυχαστηρίου του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ στη Σκουριώτισσα

Μοναχής Ακυλίνας, της ιεράς Μονής Παναγίας Καφτούν Λιβάνου

Τι ωραία είναι να πραγματοποιούνται τα όνειρα! Και αρκετοί το επιτυγχάνουν! Ένας ιερομόναχος, φημισμένος αγιογράφος, που έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό, αγιογραφώντας και μελετώντας τη ζωγραφική τέχνη, κατέληξε τελικά στην Κύπρο, εδώ και λίγα χρόνια.

Πρόκειται γιά τον π. Αμβρόσιο, ο οποίος εγκατέλειψε τον αθεϊσμό, που είχε διδαχθεί στο σχολείο στα παιδικά του χρόνια -όπως κάθε παιδί της Κομμουνιστικής Ρωσίας- και εισήλθε αρχικά στις τάξεις των μοναχών στο μοναστήρι Πσκοβ-Πετσέρσκαγια.

Όπου κατόπιν πήγε αυτός ο ιερομόναχος, είλκυε τους ανθρώπους με την πραότητα του, όπως και με την ομορφιά της τέχνης του. Είχε όμως στην καρδιά του μια ιδιαίτερη θέση για έναν Άγιο, που ελκύει όλη την οικουμένη -Ανατολή και Δύση- με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που φώτιζε γλυκά το πρόσωπό του και όλη την ύπαρξή του ενόσω ήδη βρισκόταν στη ζωή! Ο Άγιος αυτός είναι ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο οποίος μας προσφέρει ουσιαστική πνευματική τροφή, απο διδασκαλίες και ευλογίες, τις οποίες δεν χορταίνουμε!

Στην Κύπρο, έχουμε μια εμπειρία από αυτές τις ευλογίες, δύο φορές τον χρόνο. Η ευλογία της εμπειρίας αυτής αρχίζει, όταν φθάνουν τα ιερά λείψανα του Αγίου στο υπο ανέγερση μικρό ησυχαστήριο του π. Αμβροσίου, στον εγκαταλελειμένο οικισμό της Σκουριώτισσας. Κάθε χρόνο, στις 2 Ιανουαρίου και 19 Ιουλίου, ημέρες μνήμης του Αγίου και πανήγυρης του ησυχαστηρίου, οι δρόμοι του ξεχασμένου χωριού γεμίζουν αυτοκίνητα προσκυνητών, και τα δύο δωμάτια του ησυχαστηρίου χωράνε εκατόν άτομα και περισσότερα!

Το μεγαλύτερο όνειρο του π. Αμβροσίου ήταν να κτισθεί μια εκκλησία για τον Άγιο. Και άρχισε κι αυτό να σαρκώνεται! Πριν κατατεθεί ο θεμέλιος λίθος του υπό ανέγερση ωραιότατου πετρόκτιστου αυτού ναού, οι ακολουθίες της πανήγυρης γίνονταν στον χώρο του μικρού ησυχαστηρίου. Από τον Ιούλιο του 2012, οι πιστοί μαζεύονται μέσα στον υπό ανέγερση ναό. Το καλοκαίρι, για στέγη έχει τον ουρανό της νύχτας με αστέρια λαμπερά σαν διαμάντια. Τότε πραγματοποιείται ο εκκλησιαστικός ύμνος: «Οὐρανός πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία...». Τον χειμώνα, μια πρόχειρη στέγη σκεπασμένη με νάυλον προστατεύει τους προσκυνητές, που, ούτε το κρύο, ούτε η λάσπη, ούτε η βροχή τους ενδιαφέρει. Κανένα εμπόδιο για την πίστη!

Ο μισοκτισμένος ναός μετατρέπεται στις πανηγύρεις αυτές σ᾽ ένα κανονικό καθολικό Μονής, κοσμημένο προσωρινά με ωραιότατες εικόνες από στιλβωτό και σκαλισμένο χρυσό, έργο των χειρών του πατρός Αμβροσίου και των συνεργατών του. Οι πιστοί έρχονται απο όλα τα μέρη της Κύπρου, και προέρχονται απο όλα τα έθνη. «Κύπριοι, Σκύθες, Άραβες, Γαλάτες, Πόντιοι, Κιτιείς», όπως εύστοχα το σχολίασε ο Γέροντας Συμεών, ηγούμενος της Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου στην επαρχία Λάρνακας. Και συναθροίζονται γύρω από τον ευλαβέστατο Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, ο οποίος εύχεται και ελπίζει να υλοποιηθούν και άλλα όνειρα, τα όνειρα των πληγωμένων ψυχών των Κυπρίων. Προσπαθεί να προστατεύσει ό,τι διασώζεται απο το ένδοξο και ευλογημένο παρελθόν της Μόρφου, οπως μια μάνα αγκαλιάζει τα λείψανα ενός νεκρού παιδιού της, με την ευχή ν᾽ αναστηθεί, για να μην χαθεί η τοπική παράδοση.

«Ευλόγησον, δέσποτα!» Ξαφνικά, οι τοίχοι, τα καθίσματα, και όλος ο υλικός τούτος κόσμος εξαφανίζονται στο ναό. Ανοίγουν οι ουρανοί, και οι προσευχόμενοι βρίσκονται στα πόδια του Κυρίου της δόξης, εκει που στέκεται ο Άγιος Σεραφείμ. Όποιος ζεί τέτοιες ακολουθίες, καταλαβαίνει τι είναι η Βασιλεία των Ουρανών, χωρίς δάσκαλο, χωρίς λόγια. Καταλαβαίνει πνευματικά τι σημαίνει, «οὗ γὰρ εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν». Καταλαβαίνει ότι, «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστίν». Γίνεται θεολόγος! Και θέλει να κηρύξει στους ανθρώπους, ότι η θεία Λειτουργία ενσαρκώνει την εν αγάπη ζωή της Αγίας Τριάδος, ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν».

Στις 2 Ιανουαρίου, μόλις ο ήλιος είχε αφήσει τις πρώτες του πλούσιες ακτίνες, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης τελειώνει τη Λειτουργία με μια σύντομη και ψυχωφελή ομιλία. Μας διηγήθηκε πως ο Άγιος Σεραφίμ είχε μιλήσει προφητικά για το διωγμό της Εκκλησίας στη Ρωσία, αλλά και για την επιστροφή των αγίων του λειψάνων στο μοναστήρι του Ντιβέγιεβο, όπου ζούσαν οι καλογριές και μαθήτριες του, όπως έγινε πράγματι. Ο Άγιος Σεραφείμ είχε αφήσει και μιά εντολή, να σκάψουν δηλαδή μία τάφρο, ένα «χαντάκι» γύρω-γύρω από το Μοναστήρι του Ντιβέγιεβο. Γιατί; Για να προστατευθεί το μοναστήρι, όχι με πέτρες και ξύλα και τείχη, αλλά με την προσευχή, που θα κάνουν οι καλογριές, λιτανεύοντας κάθε απόγευμα σ᾽ εκείνο το χαντάκι. Και όταν έρθει ο Αντίχριστος, δεν θα μπορέσει να μπει μέσα στο μοναστήρι, διωγμένος από τη δύναμη εκείνων των προσευχών. «Ναι», όπως είπε καταλήγοντας ο Πανιερώτατος, «τέτοια μοναστήρια θέλουμε»!

____________________________________

alt

____________________________________

Βλέπε: Ιερό Ησυχαστήριο Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Σκουριώτισσα