του π. Κυριακού Παπαγιάννη

Η «ακριτική» κοινότητα της Δένειας γιόρτασε με ιδιαίτερη λαμπρότητα την μνήμη του προστάτη της, αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του θαυματουργού.

Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, αρτοκλασία και λιτάνευση πέριξ του ναού της ιεράς εικόνας και του τεμαχίου του ιερού λειψάνου του αγίου Χαραλάμπους, προϊσταμένου του ποιμενάρχου μας, Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου, συμπαραστατουμένου από τους εφημερίους του ναού και άλλων ιερέων της μητροπολιτικής περιφέρειας μας, στην οποία και ανήκει εκκλησιαστικά η κοινότητα της Δένειας.

Την επομένη τελέσθηκε αρχιερατική θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Μητροπολίτη μας.

Ο Πανιερώτατος, με πολλή γλαφυρότητα και πατρότητα μίλησε στο εκκλησίασμα για το βίο, τους αγώνες, τα βασανιστήρια και τέλος για το μαρτύριο του αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, τονίζοντας ότι είναι πολύ σημαντικό να αντλούμε δύναμη και υπομονή από τον Άγιο.

***********************************************

Σύντομος βίος του Αγίου Χαραλάμπους

Ο Άγιος Χαράλαμπος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου, δηλαδή κατά τον 2ο - 3ο αιώνα μ.Χ. Κατά τον φοβερό διωγμό του 198 ο Άγιος Χαράλαμπος, που ήταν ιερέας, λειτουργούσε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Ο Άγιος συνελήφθηκε από τον έπαρχο της Μαγνησίας τον Λουκιανό, ο οποίος, ως συνήθως, του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό.

Ο Άγιος Χαράλαμπος όχι μόνο δεν δίστασε, αλλά υψώνοντας το ανάστημά του είπε: «Εμείς οι χριστιανοί είμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους, όπως τους γενναίους στρατιώτες που πέφτουν ηρωϊκά και μαχόμενοι στον πόλεμο. Παρόλο που βρίσκομαι σε προχωρημένη ηλικία πρέπει να μάθετε ότι στους αγώνες μας το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα και η αυταπάρνηση. Αυτά δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλά μένουν πάντοτε ανθηρά και νέα. Αμφιβάλλεις Έπαρχε; Μπορείς να δοκιμάσεις. Τότε θα δεις ότι με τη Χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού θα αποκάμουν οι ακμαίοι δήμιοί σου, χωρίς ο ιερέας Χαράλαμπος να εκλιπαρήσει για την επιείκειά σου».

Η παραμονή του Αγίου Χαραλάμπους στην πίστη του, όμως, προκάλεσε περισσότερη οργή στον Έπαρχο, ο οποίος διέταξε να υποβάλουν τον γέροντα Χαράλαμπο σε φρικτά βασανιστήρια. Ωστόσο τα σημεία της Χάρης φάνηκαν από την πρώτη στιγμή, αφού όταν ο ίδιος ο Λουκιανός προσπάθησε να τραυματήσει τον Άγιο με το σπαθί του, αποκόπηκαν τα χέρια του και παρέμειναν κρεμάμενα στο ιερό σώμα του Χαράλαμπου. Βέβαια, το μέγεθος της ανεξικακίας του Αγίου ήταν πολύ μεγάλο, αφού προσευχήθηκε να συγκολληθούν τα χέρια του Λουκιανού, πράγμα που όντως έγινε. Το γεγονός απέβη η αιτία πολλοί από τους δημίους να πιστέψουν στο Θεό του Αγίου Χαραλάμπους, τον μόνο αληθινό Θεό.

Το λαμπρό στεφάνι της δόξας του εν Τριάδι Θεού ο Άγιος το έλαβε σε ηλικία 113 ετών όταν ο ίδιος ο Σεβήρος έδωσε εντολή, αφού σύρουν τον Άγιο μέσα στη πόλη, προς εκφοβισμό των πιστών, να τον αποκεφαλίσουν.